U)
Chcąc obliczyć ciepło przemiany izobarycznej dla guzów pófdoskonałycii, niik/,y w równania (3.24) w miejsce C]( wstawić średnic ciepło właściwe . W lym celu można posłużyć się zależnością
(3.25)
lub wykorzystać równanie Mayera w postaci
- iT2 - |l>
-U K
''U Ili
Przyrost entropii gazu doskonałego oblicza się z następującej zależności:
(3.26)
\St 3 - n- nCj, 1^- - nCv In-^f - nC() In
W
W 2 ) V,
(3.27a)
lub
( \ v
(3.27b)
a dla guzów póldoskonałyclt przyrost entropii oblieza się następująco:
(3.28)
dl V dl , ,
< , ft.:v - - + Rln T ,J I
I ‘r/emiana, podczas której czynnik nie wymienia ciepła z otoczeniem, na-■rvwa się adiabatyczną. Gdy ciepło tarcia Qf = 0, wówczas przemiana adiabatyczna jest również przemianą odwracalną, tj. izentropową (dS - 0, S = idem =
N, -S:).
Obrazem geometrycznym przemiany izentropowej w układzie p-V jest lunkcja wykładnicza, a w układzie T-S linia prosta równoległa do osi rzędnych,
iys. 3.4.
Równanie przemiany izentropowej (zwane równaniem Poissona) dla gazów
<3.29:0
n
Rys. 3.4. rr/aniana i/cnlropowa w układzie p-V (a) i T-S (b)
>
S
pVh - idem ^ plV,K - p?V*
i-vf ~ idem - piv* -* pjv? (3.29b)
M k ■■ -...i’ w idem dla danego gazu (np, powietrze: k - 1,4).
^ V
W odniesieniu do przemiany zamkniętej słuszne jest równie/, równanie
(W'" idem ;s p,V,K ~p2V2* (3.30)
Wykorzystując termiczne równanie stanu oraz wyrażenie (3.30), można ynmi: następujące zależności:
p | 1 >- _ {dem (3.31)
IVK 1 = idem (3.32)
Dla gazów półdoskonalych wykładnik izentropy K (wykładnik adiabaty .M>na) nie ma wartości stałej, lecz maleje ze wzrostem temperatury.
1 >o przybliżonych obliczeń parametrów przemiany izentropowej gazu pół-Dmalego można również wykorzystać równanie izentropy gazu doskonałego, wykładnik izentropy powinien być obliczony z rzeczywistych ciepeł właści-.li. po uśrednieniu, dla temperatury średniej stanów końcowych przemiany, .na również posłużyć się warunkiem stałości entropii, stąd otrzymuje się