Obraz0198

12. SZLIFOWANIE

12.1. Cechy specyficzne obróbki ściernej

Obróbką ścierną nazywa się takie sposoby obróbki skrawaniem, w których proces obróbkowy jest dokonywany za pomocą narzędzi ściernych lub luźnego ścierniwa, tj. narzędzi o nieoznaczonej ściśle liczbie i kształcie ostrzy skrawających, które zamieniają warstwę skrawaną na wióry (lub pyły) o wielkości najczęściej niedostrzegalnej nieuzbrojonym okiem, które są w pewnej części utleniane.

^: Do cech charakterystycznych obróbki ściernej zalicza się to, że:

-    na skutek różnego kształtu ostrzy przypadkowo ułożonych tylko część z nich wykonuje pracę skrawania, część rysuje plastycznie powierzchnię obrabianą, a część trze o mą,;dokonując tylko odkształcenia plastycznego,

-    rozmiary warstwy skrawanej przez jedno ostrze są w porównaniu do obróbki wiórowej, bardzo małe (rzędu mikrometrówjli niejednakowe dla różnych ostrzy,

-    maksymalne prędkości skrawania mogą być kilkunastokrotnie większe niż stosowane w obróbce wiórowej.

12.2. Materiały i narzędzia ścierne

12.2.1. Materiały ścierne

{Materiałami ściernymi są wszystkie minerały pochodzenia naturalnego lub sztucznego, których ziarna posiadają dostateczną twardość lub zdolność skraw-ną. Wymagania stawiane materiałom ściernym są bardzo liczne:

-    możliwie naj wyższa twardość,, ,_s

-    możliwie najmniejsza ścieralność, ^J

-    jak największa wytrzymałość, szczególnie udamość i wytrzymałość zmęczeniowa,