Obraz0236

236

jąca zmianę jej pierwotnego kształtu. Wymiary otworu w materiale obrabianym są większe od wymiarów erody o wielkość tzw. szczeliny iskrowej S (rys. 13.1).

236

Rys. 13.1. Przebieg drążenia elektroerozyjnego i zużycia erody

Proces przebiegu wyładowania elektrycznego pomiędzy katodą i anodą, oddalonymi o pewną odległość i zanurzonymi w płynnym dielektryku, można przedstawić w dużym uproszczeniu następująco.

Na skutek przyłożenia do elektrod napięcia następuje tzw. zimna emisja elektronów z katody. Emitowane elektrony powodują stopniową jonizację dielektryka w przestrzeni międzyelektrodowej. W miarę narastania napięcia, jonizacja rozprzestrzenia się lawinowo w obszarze szczeliny międzyelektrodowej i dochodzi do utworzenia kanału dobrej przewodności (mostków przewodzenia). W takim kanale dobrej przewodności dochodzi do powstawania plazmy. Po przygotowaniu kanału plazmowego energia zgromadzona w^r generatorze zasilającym zostaje rozładowana, czyli zachodzi właściwe wyładowanie elektryczne. W wyniku wyładowania na anodzie następuje krótkotrwała koncentracja energii elektrycznej i mechanicznej przyspieszonych w polu elektrycznym elektronów. Na skutek gwałtownego wyhamowania na anodzie rozpędzonych elektronów, w najbliższym otoczeniu wyładowania powstają bardzo wysokie temperatury⁷ (do 50000 K) oraz bardzo duży gradient temperatury. Metal w warstwie wierzchniej (w pewnej małej objętości) gwałtownie się topi, a nawet paruje. Działające siły elektrodynamiczne oraz duży gradient naprężeń wewnętrznych, wywołanych polem temperatur, powodują wyrzucenie stopionego metalu do otaczającego dielektryka. Tak wyrzucony ciekły metal krzepnie w dielektryku w postaci mikroskopijnych cząstek zbliżonych kształtem do kulek. Po skończonym wyładowaniu następuje powrót właściwości dielektryka do właściwości pierwotnych, czyli następuje dejonizacja dielektryka. Dzięki temu następuje przygotowanie obwodu do następnego wyładowania.

Na anodzie, w miejscu wyładowania powstaje charakterystyczny krater (rys. 13.2) o kształcie zbliżonym do czaszy kulistej, którego średnicę d i głębokość h można określić ze wzorów:

(13.1)

d = K,^e~ |xm