Obraz0249

249

Minimalne błędy obróbki odwzorowania powierzchni osiągane na współczesnych obrabiarkach elektroerozyjnych wynoszą 2 pm. Układy mechaniczne obrabiarek mają dokładność pozycjonowania elektrody roboczej 0,001 mm. Błędy obróbki można zmniejszyć przez intensyfikację płukania szczeliny roboczej, co uzyskuje się przez wymuszony przepływ dielektryka, ruch drgający elektrod i stopniowe zmniejszenie posuwu roboczego. Aby zmniejszyć błędy odwzorowania, stosuje się obróbkę elektroerozyjną wielozabiegową: zgrubną, dokładną i wykańczającą które cechują się różnymi wymiarami elektrod. W wymiarach elektrody do obróbki wykańczającej uwzględnia się wymiar szczeliny iskrowej. Naddatki na obróbkę na jeden zabieg wynoszą q = 0,01-0,6 mm.

Chropowatość powierzchni obrabianych elektroerozyjnie jest wynikiem wzajemnie nakładających się kraterów powstałych na skutek pojedynczych wyładowań. Wynika stąd, że wysokość nierówności jest tym większa, im większa jest energia pojedynczych impulsów. Z powodu wzajemnego nakładania się kraterów chropowatość powierzchni obrobionej jest mniejsza, niż by to wynikało z wymiarów pojedynczego wyładowania. Przy dużych wydaj no ściach obróbki chropowatość powierzchni obrobionej jest większa niż przy obróbce zgrubnej skrawaniem. Chropowatość powierzchni uzyskana w przejściach zgrubnych R_a = 3-0,5 pm. Duży wpływ na wielkość chropowatości, oprócz warunków erozji elektrycznej, wykazuje zanieczyszczenie dielektryka. Dlatego też nowoczesne obrabiarki wyposażone są w układy do filtrowania cieczy dielektrycznej.

Powierzchnie obrobione elektroerozyjnie mają strukturę bezkierunkową punktową oraz wygląd matowy (rys. 13.9).

Rys. 13.9. Powierzchnia wyrobu po obróbce EDM, materiał Nimonic, powiększenie x!00, struktura bezkierunkową P

Mikrostrukturę warstwy wierzchniej przedstawiono na rys. 13.10a. Występują w niej cztery typowe warstwy:

- warstwa biała, powstała z przetopionego metalu, który ponownie zakrzepł, występują w niej cząstki elektrody oraz produkty powstałe z pirolizy dielektryka,