250
- warstwa oddziaływań cieplnych o strukturze martenzytycznej,
- warstwa odpuszczona o twardości większej od materiału rodzimego,
- rdzeń (materiał rodzimy).
warstwa o podwyż- r szonej twardości —
warstwa przejściowa (odpuszczona)
Rys. 13.10. Przekrój warstwy wierzchniej po obróbce EDM: a) mikrostruktura warstwy wierzchniej, b) rozkład mikrotwardości
b)
400 600 800 1000
a)
warstwa
przetopiona
(biała)
rdzeń (bez wpływów cieplnych)
W warstwie wierzchniej obserwuje się naprężenia rozciągające, malejące w głąb od powierzchni, które są wynikiem kurczenia się rozgrzanego materiału (rys. 13.1 Ob). Wielkość naprężeń zależy ponadto od energii wyładowań i czasu ich trwania. Naprężenia rozciągające są źródłem mikropęknięć. Uszkodzoną warstwę wierzchnią po obróbce EDM można usunąć zarówno przez obróbkę ECM, jak również przez docieranie powierzchni. Dwustopniową obróbkę stosuje się podczas obróbki łopatek, matryc i wykrojników.
Obróbka elektroerozyjna znalazła zastosowanie w obróbce części z trudno obrabialnych stali, stopów żaroodpornych, zahartowanych płyt (matryc) i stempli do tłoczników i wykrojników, form wtryskowych do tworzyw sztucznych, form (kokili) do stopów aluminium, węglików spiekanych i innych materiałów metalowych trudno obrabialnych. W wymienionych przypadkach obróbka elektroerozyjna skraca czas wykonania 2-100 razy w porównaniu z obróbką mechaniczną i umożliwia uzyskanie większej dokładności wymiarów oraz mniejszej chropowatości powierzchni.