Obraz (29)

P₂0₅ — substancja w większości pochodzenia organicznego, jej zawartość w torfach niskich dochodzi do 0,4%, w torfach wysokich nie przekracza 0.07%; tworzące ją minerały (wiwianit, beraunit) tworzą soczewki o zmiennej grubości.

F₂0₃ — w formie getytu i syderytu tworzących najczęściej konkrecje, gniazda i ławice; w torfach niskich w ilości około 1,4%. w torfach wysokich 0,4%.

CaO — decyduje o zróżnicowaniu torfów na niskie (do 4%) i wysokie (0,25—0,35%) oraz o odczynie torfu.

MgO — zawartość tej substancji jest niezależna od ogólnej zawartości popiołu, wynosi w torfach niskich 0.3—0.45%, w torfach wysokich 0,10—0.15%.

Na₂0 — występuje w nieznacznych ilościach, w torfach niskich i przejściowych jest to około 0,1%, w torfach wysokich 0.05%.

K₂0 — stwierdzany także w małych ilościach (torfy wysokie około 0,05%, torfy niskie 0,1—0,2%).

Torfowiska i torfy w Polsce

Na terenie naszego kraju występuje 49 145 różnych torfowisk zajmujących łącznie powierzchnię 1 278 194 ha. Ogólne zasoby torfów ocenia się na 18 miliardów m³. Na ponad 80% powierzchni torfowisk prowadzi się działalność gospodarczą. Torfowiska niskie stanowią około 89%, torfowiska wysokie 6,5%, a torfowiska przejściowe 4,5%.

Torfowiska niskie są związane z dolinami i pradolinami głównie takich rzek, jak: Biebrza, Noteć. Krzna, Odra, Obra. Warta, Narew, Wizna i Barycza.

Torfowiska wysokie przede wszystkim znajdują się w pasie nadbałtyckim i w obszarze podgórskim.

Węgle brunatne

Węgle brunatne należą do kaustobiolitów o stopniu przeobrażenia wyższym od torfu, a niższym od czarnego węgla kamiennego (bitumicznego), ale w warunkach naturalnych istnieją ciągłe przejścia pomiędzy tymi ogniwami szeregu węglowego. W związku z tym ostre rozgraniczenie w złożu węgla brunatnego od torfu jest niekiedy niemożliwe, ponieważ wraz z głębokością obserwuje się stopniowe przechodzenie torfu w węgiel brunatny. W przeciwieństwie do torfu węgiel brunatny cechuje się przede wszystkim brakiem celulozy 54 oraz znacznie niższą wilgotnością.