opowieść o zbojcach 2

Pani Szopenowa położyła rękę na ramieniu cmopca.

-    Może im coś zagrasz?

-    Zagraj, Frycek! Może to co pomoże - prosił opiekun. - Przecież nie można już wytrzymać.

Frycek zawołał:

-    Spróbuję!

Przebiegł przez pokój i otworzył drzwi do sąsiedniego salonu. Było w nim ciemno, tylko księżyc kładł słaby blask na lśniącym pudle fortepianu.

Frycek usiadł przy instrumencie. Uderzył kilka mocnych akordów. Nie zagłuszył wrzasków, ale przecie walczący usłyszeli go.

Walka przycichła, a wówczas Frycek zawołał:

-    Kto chce słuchać historii o zbójcach?

-    Wojownicy rzucili się ku drzwiom. Wodziński krzyczał zdyszany:

-    Będziesz grał i opowiadał?

. - Siadajcie! - rozkazał Frycek.

Zmęczeni chłopcy siadali byle jak i byle gdzie: na fotelach, na dywanie, na kanapie... Powoli uciszało się.

Frycek położył ręce na klawiszach i zaczął opowiadać.

-    Banda zbójców wracała z wyprawy...

Zagrał, jak to zbójcy wracali. - Szli szybko, nierówno, bardzo się śpieszyli. Było wyraźnie słychać wiele, wiele kroków...

Pan Barciński wszedł do salonu i zamknął drzwi za sobą.

-    ... Zbóicv weszli do lasu i...