Rys. 5-31. Montaż hali trójnawowej przy zastosowaniu metody komple. ksowej: a) z użyciem żurawia wieżo, wego, b) z użyciem trzech żurawi gą. sienicowych
kratowych itp.) od razu na przestrzeni całego przekroju poprzecznego tego obiektu (rys. 5-31). Charakterystyczną cechą tej metody jest dobra organizacja robót. Urządzenia montażowe przechodzą tylko raz wzdłuż realizowanego obiektu i po ich przejściu konstrukcja jest całkowicie zmontowana, co umożliwia przeprowadzenie dalszych robót. Jest ona stosowana szczególnie przy montażu długich hal przemysłowych.
Proces technologiczny montażu elementów prefabrykowanych najogólniej obejmuje:
S przygotowanie elementu i jego złączy na budowie (np. oczyszczenie),
8 dostarczenie elementu w strefę zasięgu urządzenia montażowego, najczęściej żurawia;
| przygotowanie elementu do podnoszenia, np. ułożenie w sposób dogodny do podnoszenia, założenie usztywnień zabezpieczających;
Rys. 5-32. Przykłady układów zawiesi: a) z dwiema linami, b) z czterema linami, c) z porno*'1"’ cza botka montanową ze zmiennymi punktami zaczepienia cięgien
Rys. 5-33. Regulacja pionowego ustawienia elementu za pomocą śruby rzymskiej i zastrzału rurowego
t umocowanie elementu linami do urządzenia montażowego, np. belki lub ramy montażowej (rys. 5-32);
• podniesienie elementu na niewielką wysokość (próbne) i kontrola prawidłowości jego podwieszenia;
t ostateczne podniesienie i ustawienie elementu (kilkanaście centymetrów) nad miejscem przewidzianym w projekcie konstrukcyjnym;
• powolne, naprowadzane opuszczanie na miejsce przeznaczenia;
• sprawdzenie prawidłowości ustawienia i tymczasowe zamocowanie montowanego elementu (rys. 5-33), zapewniające jego stateczność do chwili trwałego połączenia z innymi elementami;
a)
Listwa pomna
Rys. 5-34. Sprzęt pomiarowy do kontroli pionowego ustawienia elementów ściennych oraz poziomów płaszczyzn oporowych dla płyt stropowych: a) pion montażowy, b) podziałka odchyleń od pionu, c) sposób ustalenia poziomu płaszczyzn oporowych dla płyt stropowych
81