P2050812

a

Im wię« ność, t$i] mniejszy;

cząstki gruntowej błonki wody zagęszczonej (wody błonkowej) i warstwy podwój*] nej jonowej.

Woda błonkowa jest przyciągana do powierzchni cząstki stałej z bardzo dużą siłą;! przyciąganie molekuł wodnych, przylegających bezpośrednio do powierzchni cząstki, wynosi ok. 2500 MPa (25 000 kG/cm²), co nadaje tym warstwom molekuł cechy! ciała stałego o gęstości objętościowej znacznie większej niż 1 g/cm³; Rode (1955) podaje 1,7 g/cm³, Gumienski (1965) 1,2-f-2,4 g/cm³. Według Winterkorna (1955) w miarę oddalania się warstw molekuł wodnych od powierzchni cząstki stałej przy nasyceniu odpowiadającym tzw. wilgotności higroskopijnej, przyciąganie maleje do ok. 5 MPa (50 kG/cm²); przy pełnym nasyceniu siły te maleją do zera (rys. 3.7). |

Błonki w od siebie, siły wzaje bie wody gunami d< znajdując; lekuł wód cząstek gr kowy znał Warstwa | kulami wo trostatyczn Najczęściej

Na powierzchni cząstki gruntowej grubość błonki wody związanej nie jest jedna-j kowa; maleje ona wraz ze zmniejszeniem się promienia krzywizny powierzchni cząstki, ale nie proporcjonalnie (Gumienski, 1965). Ponieważ w gruntach o zmniejszających się wymiarach ziarn powierzchnia właściwa rośnie bardzo szybko, ilość wody związanej (błonkowej) w gruntach bardzo drobnoziarnistych jest coraz więk-j sza, a jej znaczenie dla pracy tych gruntów coraz bardziej wzrasta.

Przy fundamentowaniu bardzo istotną rolę spełnia wypór wody; woda_wolna daje pełny wypór, woda związana w ogóle nie daje wyporu.. Gdyby więc w podłożu fundamentu występowały iły nie spękane i nie przewarstwione piaskiem, można byłoby j a na krawę wyporu wody w iłach nie uwzględniać.    I występuje 1

Zawartość wody związanej w gruncie można określić, kontrolując wysychanie próbki nów), gruntu w stałej temperaturze, wynoszącej ok. 102°C. Woda wolna odparowuje sto- Warstwa jc sunkowo szybko, woda związana natomiast coraz wolniej, w miarę odparowywania] sorbowanyc coraz głębszych warstw molekuł wody związanej. Dlatego też w początkowym okre* Grubość wj sie odparowywania wody wolnej obserwuje się stałą prędkość wysychania grunt# leżą od skh Moment zmniejszenia się prędkości wysychania można przyjąć za początek odpal Jonów.

rowywania wody związanej (Gumienski, 1965), a zawartość wody w tym momenc#/ |----

można uważać za ilość wody związanej (jys. 3.8).    I *'Dipol—eta

I ^C,*nych malca