P2050813

dwójki

ąstlĄ| :echy 1955) '955$ przyj e do

Zjawiska fizyko-chemiczne na powierzchni granicznej',

ow?

xhili

na-;

hni

iiejf

ość

d

łaje

utr

objf

ibid stI

ani*

kt|

ntfili

dpa}

mc%

JJ

Im więcej jest w gruncie wody związanej, tym mniejsza jest jego wodoprzepuszczal-ność, tym wolniej przebiega jego konsolidacja pod obciążeniem zewnętrznym i tym mniejszy jest współczynnik tarcia między cząstkami.

Zależność wysychania próbki gruntu od czasu

Błonki wody związanej wykazują działanie rozklinowujące cząstki, odsuwając je od siebie, gdyż siły \powierzchniowego przyciągania molekuł wodnych są większe niż siły wzajemnego przyciągania się cząstek. Związane to jest również z tym, że w obrębie wody błonkowej molekuły wodne (jako dipole**) są skierowane dodatnimi biegunami do anionów na powierzchni cząstki, a ujemnymi biegunami — do kationów, znajdujących się w wodzie błonkowej, lub do dodatnich biegunów sąsiednich molekuł wodnych. W przypadku bezpośredniego dotyku błonek wodnych sąsiednich cząstek gruntowych występuje ich odpychanie się wzajemne, ze względu na jednakowy znak biegunów molekuł wodnych w miejscu styku.

Warstwa podwójna jonowa. Każda cząstka gruntowa otoczona jest nie tylko molekułami wody, lecz i kationami lub anionami uwodnionymi, które równoważą elektrostatycznie aniony albo kationy, utwierdzone na powierzchni cząstki gruntowej. Najczęściej na powierzchniach bocznych cząstek gruntowych są utwierdzone aniony, a na krawędziach cząstek są utwierdzone kationy (rys. 3.9). Dookoła każdej cząstki występuje warstwa dyfuzyjna (z absorbowanych uwodnionych kationów ew. anionów).

Warstwa jonów, utwierdzonych na powierzchni cząstki, i warstwa dyfuzyjna | ad-sorbowanych jonów tworzą łącznie tzw. warstwę podwójną (rys. 3.9).

Grubość warstwy podwójnej, jak również i grubość błonki wody -zagęszczonej za-leżą od składu chemicznego cząstki stałej oraz od wartościowości adsorbowanych jonów.

' Dipol—elementarny układ dwóch jednakowych co do wielkości ładunków elektrycznych o przepych znakach