PA270039

można było bić w dzwon zawieszony na wieży ratu szowej, a różniący się od innych dzwonów " ^l*

Pod koniec tęgo samego roku 1335 sędzia w Amiens zatwierdza żądania ławy miejskiej, aby „głos nowego dzwonu” służył do nowej regulacji czasu pracy „trzech cechów sukienniczych” — jak ukazują badania, dzieje się już tak w Douai, Saint-Omer, Montreu-il i Abbeville — gdyż stare zarządzenia dotyczące godzin pracy „nie są przestrzegane” ^,s.

W Aire-su!r-la-Lys 15 sierpnia 1355 Jean de Picąu-igny, zarządca hrabstwa Artois, zezwala burmistrzowi, ławnikom i gminie miejskiej na wybudowanie wieży ratuszowej ze specjalnym dzwonem ze względu na „cech sukienników oraz inne cechy, w których godzi się, aby robotnicy dniówkowi przychodzili do pracy o godzinach pewnych...” ⁱ⁰ Przytoczone przez nas przykłady nie są oczywiście wyczerpujące, lecz wystarczająco jasno wskazują, że problem długości dnia pracy występuje ze szczególną oStrością w sektorze produkcji włókienniczej, gdzie „kryzys" daje się wyraźniej odczuć i gdzie w zestawieniu z ceną kosztu i zyskiem przedsiębiorców płace robotników stanowią poważną pozycję. Tak więc podatność na kryzys charakteryzującą ten przodujący sektor gospodarki średniowiecznej *' czym zeń teren szczególnie sprzyjający postępowi w organizacji pracy.

Świadczy o tym tekst dotyczący miasta Aire, który konieczność zainstalowania nowego dzwonu tłumaczy tym, „że owo miasto zarządzane jest przez cech sukienników..." Jest to potwierdzenie a contrario:

¹¹ Swutil do monument! rnedits de 1'hiatoire du tien etat. t oprać. I, A. Thierry, 1850, s. 466-457.

^G Eeplnaa l H. Pi remie, Recuetl de dociuncnti..., £ U, s. 230-" Tamże, t.1,«. s.

__:_