ŚWIADECTWO PRACY Art. 97§1
W związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca Jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy .
Wydanie świadectwa pracy nie może być uzależnione od uprzedniego rozliczenia się z pracownika z pracodawcą .
Za WYPADEK przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:
> podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynność lub poleceń przełożonych,
> podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia,
> w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy, a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.
> Osoba, która uległa wypadkowi przy pracy, jeżeli stan jej zdrowia na to pozwala, zawiadamia niezwłocznie o wypadku pracodawcę, lub inny podmiot, na rzecz którego wykonywała czynności, przy których doznała urazu.
> Obowiązek zgłoszenia wypadku przy pracy ma każdy pracownik, który zauważył takie zdarzenie w zakładzie pracy. Zgłoszenie wypadku powinno wpłynąć do przełożonego osoby poszkodowanej.
> Dla celów dowodowych zgłoszenie wypadku powinno być dokonane w formie pisemnej.
Odpowiedzialność za nieprzestrzeganie przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy jest w polskim prawie bardzo szeroka - może to być odpowiedzialność karna, administracyjna, służbowa.
W ramach odpowiedzialności służbowej za nieprzestrzeganie przez pracownika przepisów i zasad bhp pracodawca może, w myśl art. 108 Kodeksu pracy, ukarać pracownika karą upomnienia, nagany, karą pieniężną.
Kara upomnienia i nagany musi być stosowana w formie pisemnej. Kara ta może być powiązana z zabraniem pracownikowi ruchomych części wynagrodzenia, np. premii uznaniowej.
Kara pieniężna za jedno wykroczenie nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika, a łączny wymiar kar w miesiącu nie może przewyższać 1/10 części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty, po dokonaniu potrąceń, o których mowa w art. 87 pkt 1-3
Podziat materiałów palnych na grupy pożarowe
Grupa pożaru
Rodzaj palącego się materiału i sposób jego spalania
A
pożary ciaf stałych pochodzenia organicznego, przy spalaniu których obok innych zjawisk powstaje zjawisko żarzenia np. drewno, papier, węgiel, tworzywa sztuczne, tkaniny, słoma
B
pożary cieczy palnych i substancji stałych topiących się wskutek ciepła wytwarzającego się przy pożarze np. benzyna, alkohole, aceton, oleje, lakiery, tłuszcze, parafina, stearyna, pak. naftalen, smoła
Grupa pożaru |
Rodzaj palącego się materiału i sposób jego spalania | |
n |
TM |
pożary metali, np. magnez sód. |
u |
1 |
uran |
c |
pożary tłuszczów i olejów | |
■ |
w urządzeniach kuchennych |
C
pożary gazów np. metan, acetylen, propan, wodór, gaz miejski.
Gaszenie pożaru
Gaszenie pożaru polega na eliminowaniu jednego z czynników niezbędnych do spalania.
Podstawowe metody gaszenia pożaru to:
_1 Gaszenie przez chłodzenie
- środki gaśnicze: woda. piana ciężka
J Gaszenie przez izolowanie tlenu od materiału płonącego
- środki gaśnicze: dwutlenek węgla, piana
-1 Gaszenie przez chemiczne zahamowanie procesu spalania
- środki gaśnicze: proszki, halony
_J Gaszenie przez usuwanie materiału palnego
mltkldiilt p ili -vj 2 Mariami
ZaletnoM między czynnikami warunkującymi powstanie I przeblog polaru