S5006870

IIORSZTYH8KI

KSIĄDZ

Może się uda...

HORSZTYŃSKI

Księże, nie mass nadziei, że będziemy jedli czerwone *® renety z mojej szkółki — a spodziewasz się owoców na spróchniałym drzewie!... Słyszysz, ktoś nadjeżdża konno,..

KSIĄDZ

Młody hrabia.

HORSZTYŃSKI Dobrze, pogawędzimy sobie.

KSIĄDZ

Lubisz tego młodzieńca?    *#

HORSZTYŃSKI

Głos jego przypomina mi... Potem ci powiem, księże, dlaczego lubię dźwięk głosu Szczęsnego... Jutro będę się komunikował.

ksiądz

Ten młodzieniec jest wielkim, ale niedokończonym tworem Opatrzności.    **

SZCZĘSNY

icchodząc

Witam cię, panie Horsztyński! Jak się miewasz, ojcze Prokopie?

HORSZTYŃSKI

Siadaj, mój sowizdrzale! Cóż? Nic nie przynosisz nowego?

SZCZĘSNY

Nic.    «•

HORSZTYŃSKI

Powiedz mi, jakże tak żyć na ćwiecie nie wiedząc o niczym?

SZCZĘSNY

Tak, jak gdybym spytał ciebie, panie Horsztyński, jak ty żyjesz nie patrząc na nic?

AKT I — SOWA n

KSIĄDZ

Młodzieńcze! źle, że przypominasz kalectwo.

szczęsny

Przez zazdrość — przez zazdrość...

HORSZTYŃSKI

Widzisz, księże, źe mi ktoś jeszcze na święcie zazdrości.

SZCZĘSNY

Ten, komu wypalono gromnicami wielkości oczy rozumu, oczy nadziei... który w krainie myśli błądzi jak ⁸⁴ ślepy... Ty musisz mieć piękne, słońcem oświecone wspomnienia, panie Horsztyński.

HORSZTYŃSKI

Tak, mam mile wspomnienie... Raz kolo Baru, na wielkim polu, przychodziło do walki z Drewiczem. Piękny był ranek — tak cicho. Skowronki tylko śpiewały — na » prawo był lasek brzozo wy — za nami...

Wchodzi SALOMEA l staję cicho — Szczęsny słucha starca i oczy

HORSZTYŃSKI mówi dalaj

...mości panie, było miasteczko z blaszanymi wieżami. Dowodziłem całą jazdą... Marsz, marsz!... Pomyślałem sobie: Co teraz robi moja żona?... Spojrzałem na zegarek, bo jeszcze miałem oczy, na zegarku była piąta go- **• dżina... Ha! żona moja śpi spokojna jak dziecko, ani wie, że tu jej stary mąż, jak młody chłopiec, z rozwianymi włosami, z dobytym pałaszem krzyczy: „Marsz! marsz!..." Myślałem, że zginę, a żona moja będzie spała spokojnie w godzinę śmierci mojej... Było mi smutnie i miło... Jesz- ¹⁸⁹ cze mi wtenczas przyszło do głowy jakieś dziwne zachcenie: chciałem był mieć przy sobie białego gołębią z mojej

295