SDC13908

218;__totffprttKjt Riegla

bierz® się pod uwagę, jako rzecz rozumiejącą si«? ramą przez się: jest to całkowite przeciwieństwo klasycznego formowania włosów, w którym widoczne były wyłącznie włosy, a przerwy między ich pasmami były sprawą cfFUgorzędną" ^,s.

6. SARKOFAGI POŻNORZYMSK1E

..Najodpowiedniejszy materiał do badań rozwoju rzeżbyl—J dają rzymskie sarkofagi, przy czym, by uniknąć spornych rubieży, chcemy się najpierw zatrzymać przy sarkofagach pogańskich. Należą one niemal wyłącznie do drugiej połowy II wieku, do III wieku i początków IV, a ich występowanie wyjaśnia się marzeniem o nieśmiertelności, Jakie objęło powszechnie ludność rzymskiego państwa od czasów Antoninów, szczególnie jednuk silnie ludność grecko-rzymską. Portrety grzebanych umieszczano nie tylko na wieku, ale często przenoszono je na płaskorzeźby ścian bocznych!-1 Tematy tych reliefów czerpano jednak nie z życia zmarłego, lecz ze starej greckiej mitologii. Jest to jeszcze jeden protest przeciwko hipotezie, jakoby sztuka rzymska miała wychodzić w zasadzie od przedstawiania realnej rzeczywistości w przestrzeni i czasie" ^u.

8 AR KOK AG 7. ACHIt.I.r.BKM 1 .PBTJTKKYI.KA W WATYKANIE

„Postacie kryją się poza sobą w wielu szeregach, tworzą więc różne głębokości. Że jednak nie chodzi tutaj o kompozycję przestrzenną w sensie nowożytnym dowodzi tego nie tylko istnienie płaszczyzny podstawowej, w której giną najdalsze (górno) postacie!-J, lecz także ich ustawienie, jednych nad drugimi, i wreszcie nierówna wysokość postaci, z których najmniejsze zajmują częściowo plan pierwszy. Mimo wielokrotnego ustawienia ich za sobą — figury są tak ściśnięte, że ukazują się możliwie blisko płaszczyzny podstawowej l reprezentują niewątpliwie najbliższe

" IDUL, «. Ul- IM,

X2. Sarkofag Aleksandra Sawera. Musel Cnpllollnł, Raym