skanuj0004 (90)

dwóch procesów kryształy CaC03 i Ca(OH)? przerastają się wzajemnie, spajają ziarna piasku, tworząc zwarty monolit Zazwyczaj CaCOa tworzy się na powierzchni zaprawy stykającą się z otaczającym powietrzem, natomiast w głębszych warstwach pozostają kryształy wodorotlenku wapniowego. Krystalizujący, bowiem węglan wapniowy tworzy warstewkę utrudniającą dostęp CO2 z powietrza do warstw głębią położonych, co opóźnia proces karbonizacji. W tych warunkach, więc zachodzi jedynie stopniowe odparowywanie wilgoci i krystalizacja wodorotlenku wapniowego (mory rzymskie). Procos twardnienia zaprawy wapiennej przebiega wolno, zwłaszcza w głębszych warstwach. Mury na zaprawach wapiennych schną bardzo wolno. Najbardziej wytrzymałe są zaprawy, w których kryształy CaCOj rosną wolno; przerastają się wzajemnie. Dla poprawienia własności mechanicznych zapraw wapiennych stosuje się dodatek cementu, gipsu lub też wapno palone mielone. Przy stosowaniu wapna mielonego wydzielające się ciepło powoduje szybsze parowanie wody z zaprawy, a więc i intensywniejszą krystalizacje wodorotlenku wapniowego.

Csoołwa magnezjowe.yOtizymywanłe - spoiwa magnezjowe otrzymuje się zasadniczo z dwóch surowców ajmagnezytu; magnezyt jest węglanem magnezu MgCOj. zawiera 47.6%MgO i 52.4%COj. bjdolomitu; dolomit jest węglanem magnezu i wapnia o wzorze MgCa(C03>2 lub MgC0j*CaC03 Otrzymywanie spoiwa magnesowego z magnezytu i dolomitu polega na: a)wypale 9obróbce termiczną). b)zmieleniu na drobny proszek produktu wypału. Magnezyt pod wpływem energii cieplną ulega dekarbonizacji (odwodnieniu) i przekształca się w MgO zgodnie z reakcją MgC03<->Mg0+"C02 (1). Reakcja termicznego rozkładu węglanu magnezu (reakcja 1) na MgO i CO2 jest reakcją odwracalna. Żeby przebiegała w pożądanym kierunku (z lewej na prawą) i zadawalającą szybkością jeden z produktów reakcji tj. CO2 musi być odbierany z miejsca zachodzenia reakcji (2 pieca) i musi być prowadzona w temp wyZszej od temp rozkładu MgCOa Rozkład MgC03 rozpoczyna się w temp ok. 400°C, ale przebiega z dostateczną szybkością (z punktu widzenia praktyki przemysłowej) w temp 600-750°C. Praktyczna temp wypału magnezytu zależy od typu pieca: a)w piecach szybowych wynosi 750-800°C. b)w piecach obrotowych wynosi ok. 1000°C. Różnica w wysokości temp wypału jest efektem różnego czasu przebywania wypalonego materiału w strefie pieca o najwyższą temp. W urządzeniach, w których czas ten jest krótszy, temp jest wyższa, gdy czas jost dłuższy - temp jest niższa. Dolomit pod wpływem energii cieplnej rozkłada się w dwóch stadiach WI zachodzi reakcja: MgCa(COs)? >MgOCaC0₃+TC02- w n stadium: CaCOs^aO+TCOz Temp zachodzenia reakcji w. 1 stadium wynosi 660-780°C (reakcja jest nieodwracalna). II stadium 890-91(fc (reakcja odwracalna). Z dwustopniowego rozkładu dolomitu wynika. Ze najpierw rozpadają się jony CO3² . związane w siatce krystaliczną dolomitu, z jonami Mg²*. Jony CO3² związane z Ca* są bardzo trwale. Zjawisko to tłumaczy się tym. że jon Mg²’ z uwagi na mały promień znacznie silnią deformuje jony CO3², niż większy i posiadający ten sam ładunek jon Ca²’. Efektem większą deformacji jonu CO3²" jest jego łatwiejszy rozpad na CO2 i O²*. Praktyczna temp wypału dolomitu przy otrzymywaniu spoiwa magnezjowego wynosi 650-750°C i zależy od rodzaju surowca i konstrukcji pieca stosowanego do wypału Produkty wypału: magnezytu tj. MgO lub produkt rozpadu I stadium dolomitu tj. MgO ■ CaC0₃ nazywa się odpowiednio magnezytem kaustycznym łub dolomitem kaustycznym. Magnezyt kaustyczny lub dolomit kaustyczny otrzymywane w odpowiednio prowadzonym procesie wypału, stanowią spoiwo maoneziowe. Dolomit kaustyczny, celem poprawienia właściwości, jest z reguły wzbogacany przez dodanie MgO otrzymanego z magnezytu. Wypał magnezytu lub dolomitu z przeznaczeniem produktów wypału na spoiwo magnezjowe (a nie przeznaczonych np. do prodjkcji materiałów ogniotrwałych) musi być tak prowadzony, aby uzyskany tlenek MgO wykazywał duZą zdolność do wiązania MgO o dużych zdolnościach wiążących cechuje się następującymi parametrami: a)zaburzoną strukturą wewnętrzną, znacznie odbiegającą od budowy peryklazu tj. naturalnego MgO (minerału). b)niższą gęstością od peryklazu. cjmałymi rozmiarami kryształów. d)dużą powierzchnią właściwą Tlenek MgO o parametrach jak wyżą, wykazuje znacznie wyższą reaktywność w stosunku do wody niż peryk/az. Dolomit kaustyczny powinien zawierać jak najmnią wolnego CaO (max do 3%). Roztwory do spoiw magnezjowych. Spoiwa magnezjowe, w odróżnieniu od innych spoiw mineralnych, zarabia się nie wodą, a wodnymi roztworami chlorków lub siarczanów. Najczęściej stosuje się roztwory wodne: chlorku wapnia MgCh. siarczanu magnezu MgSO< lub siarczanu żelazowego FeSO* Zarabiając spoiwo magnezjowe wodą otrzymuje się sztuczny kamień znacznie gorszą wytrzymałości w porównaniu do kamienia otrzymanego przez zarobienie spoiwa wyżej wymienionymi wodnymi roztworami soli. Magnezyt kaustyczny zarobiony wodnym roztworem MgCb nazywa się cementem