89793

11K ługująca - konsekwencja wzrostu porowatości betonu: ajintensyfikacja procesu ługowania Ca(OH)₂ z uwagi na łatwiejszy dostęp wody do wnętrza betonu, b)powstanie sprzyjających warunków do zachodzenia korozji fizycznej (np. działanie mrozu) oraz biologicznej (np. porastanie betonu przez rośliny).

12K ługująca - konsekwencja spadku pH cieczy porowej betonu. Spadek wartości pH cieczy zawartej w porach betonu poniżej wartości krytycznej powoduje hydrolizę faz CSH, która prowadzi do tworzenia się uwodnionych krzemianów wapniowych o niższej zasadowości i Ca(OH)₂. Okazuje się, bowiem, że warunkiem stabilności produktów uwadniania głównych minerałów klinkieru (alitu i belitu), którymi są tzw. fazy CSH jest to, aby ciecz porowa wykazywała wysokie pH. Ten warunek jest praktycznie spełniony, gdy ciecz porowa stanowi nasycony roztwór wodorotlenku wapniowego.

13Kługująca - konsekwencja spadku pH cieczy porowej: a)spadek wartości pH cieczy zawartej w porach betonu poniżej wartości krytycznej powoduje hydrolizę faz CSH prowadzącej do tworzenia się uwodnionych krzemianów wapniowych o niższej zasadowości i Ca(OH)₂, zgodnie z reakcją CSH+H₂0->CSH'+ Ca(OH)₂, b)w przypadku długotrwałego oddziaływania wody miękkiej na beton a zwłaszcza w przypadku omywania betonu lub przesiąkania wody przez beton następuje ponowne wyługowanie powstałego w wyniku hydrolizy Ca(OH)₂ i spadek pH cieczy porowej, c)to oczywiście prowadzi do ponownej hydrolizy uwodnionych krzemianów wapniowych CSH'+H₂0->CSH"+ Ca(OH)₂, d)proces taki powtarza się cyklicznie, co prowadzi do całkowitego rozkładu CSH i zupełnej utraty wytrzymałości mechanicznej betonu.

14Korozja kwasowa. Cement jest materiałem o charakterze zasadowym, a więc łatwo reagującym z kwasami. Procesy zachodzące w betonie pod wpływem oddziaływania na niego środowiska kwasowego uzależnione są od: a)rodzaju powstających produktów reakcji, b)ich oddziaływania na beton. Wyróżnić można 4 podstawowe przypadki oddziaływania kwasu na beton.

15K kwasowa - przypadek 1. Produktami reakcji betonu ze środowiskiem kwasowym tj. wodnymi roztworami kwasów (lub ich soli) są związki rozpuszczalne, które są następnie wypłukiwane z betonu. W tym przypadku dominującym mechanizmem niszczenia betonu jest mechanizm odpowiadający korozji rodzaju 1. Z takim mechanizmem mamy do czynienia w przypadku oddziaływania np. kwasu solnego HCI na beton. Tworzący się w wyniku reakcji 2HCI+Ca(OH)₂—>CaCI₂+2H₂0 chlorek wapnia ma rozpuszczalność równą 74500mg/l, podczas gdy Ca(OH)₂ tylko 1230mg/l. Ok. 605x większa rozpuszczalność CaCI₂ w porównaniu do Ca(OH)₂ powoduje, że ten ostatni związek bardo szybko jest z betonu wyprowadzony na zewnątrz. Konsekwencje tego zjawiska są takie same jak w przypadku korozji ługującej. W tym przypadku zjawiska w czasie zachodzi szybciej, efektem, czego jest szybsza utrata wytrzymałości przez beton.

16K kwasowa przypadek 2. Produkty reakcji składników betonu ze środowiskiem kwasowym są: ajtrudno rozpuszczalne i pozostają w betonie, b)nie wykazują właściwości wiążących. Przykładem takiego oddziaływania jest działanie tzw. kwasów tłuszczowych jak np. kwasu palmitynowego, stearynowego, oleinowego. Kwasy te należą do organicznych kwasów karboksylowych. Kwasy tłuszczowe występują w rozkładających się tłuszczach. Reagują one z Ca(OH)₂ bez uprzedniego rozpuszczania go, tworząc miękkie nierozpuszczalne mydła wapniowe będące solami wapniowymi tych kwasów jak np. sterynian wapniowy, palmitynian wapniowy, oleinian wapniowy. Jeżeli dopływ kwasów tłuszczowych do betonu jest ciągły, to po wyczerpaniu się zapasu Ca(OH)₂ w betonie dochodzi do rozkładu CSH, co powoduje znane już konsekwencje dla betonu. Dominujący mechanizm niszczenia betonu występujący w tym przypadku odpowiada korozji 2 rodzaju.

17K kwasowa przypadek 3. Reakcja składników betonu ze środowiskiem kwasowym prowadzi do tworzenia produktów trudno rozpuszczalnych i krystalicznych a ich powstawaniu towarzyszy wzrost objętości fazy stałej. W tym przypadku mechanizm niszczenia betonu odpowiada korozji 3 rodzaju. Mamy z nim do czynienia przy działaniu kwasu siarkowego i jego soli. Ponieważ korozja betonu zachodząca pod wpływem kwasu siarkowego i jego soli jest bardzo powszechna, a przy tym z uwagi na jej intensywny przebieg, bardzo groźna, wyodrębnia się ja z korozji kwasowej i określa się mianem korozji siarczanowej.

18K kwasowa przypadek 4. Produkty reakcji składników betonu z kwasem są trudno rozpuszczalne w wodzie i nie pęczniejące. Umiarkowana objętość takich związków w betonie jest nieszkodliwa, bowiem uszczelniają one beton czyniąc go bardziej odpornym na procesy korozyjne zachodzące pod wpływem czynników atmosferycznych. Przykłady