skanuj0011 (24)

SZKOŁA JAKO INTENCJONALNE ŚRODOWISKO WYCIIOWAWCZE

Szkoła - drugie po rodzinie środowisko wychowawcze w życiu dzieci i młodzieży. W odróżnieniu od rodziny funkcjonuje w warunkach ńnaywcjaonałizowanych (bywa powoływana i poddawana kontroli przez odnośne władze państwowe, a przynajmniej w ścisłym z nimi porozumieniu i za ich zgodą). To podstawowa instytucja oświatowo-wychowawcza w systemie edukacji. Zajmuje się kształceniem i wychowaniem dzieci, młodzieży i dorosłych, stosownie do przyjętych w danym społeczeństwie celów i zadań oraz kompetencji oświatowo-wychowawczych i programów.

Odpowiedzialnymi za realizację programów szkolnych są: dyrektor szkoły wraz ze swoimi zastępcami i radą pedagogiczną, a ostatnio coraz, częściej rodzice i opiekunowie uczniów. Odpowiedzialność taką ponoszą poniekąd również samorządy uczniowskie oraz wspólnoty czy organizacje dziecięce i młodzieżowe, działające na terenie szkoły.

Podstawowa forma działalności dydaktyczno-wychowawczej szkoły — lekcja.

FUNKCJE SZKOŁY:

Dydaktyczna: kształcąca: przekazuje wiedze z różnych dziedzin nauki, techniki, literatury, sztuki; Wychowawcza: kształtuje postawy wobec rzeczy, ludzi, norm, wartości;

Opiekuńcza: zaspokaja podstawowe potrzeby, niezbędne dla prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego uczniów.

Niekiedy szkoła pełni funkcję głównego inicjatora i koordynatora działalności wychowawczej w środowisku pozaszkolnym (rejonie), z którego wywodzą się uczęszczający do niej uczniowie.

Szczególną rolę przypisuje się dyrektorowi i gronu nauczycielskiemu, od których oczekuje się, poza realizacją minimum programowego, opracowania własnej koncepcji działalności dydaktyczno-wychowawczej (autorskie programy nauczania i wychowania). Niemała rolę przypisuje się rodzicom.

NIEDOMAGANIA W FUNKCJONOWANIU SZKOŁY

1.    Preferowanie funkcji kształcącej kosztem niedoceniania funkcji wychowawczej:

• jednostronne oddziaływanie na uczniów

-    nauczyciel jest pozbawiony możliwości wpływu na osobę ucznia

2.    Przeładowane programy nauczania:

-    zbyt trudne treści

■ kompendium wiedzy encyklopedycznej lub słownikowej

sztywny un i formizm (te same treści dla wszystkich, bez. względu na ich zainteresowania i zdolności)

3.    Stosowanie w nadmiary* tradycyjnych metod nauczania:

-    przesadny werbaliziu nauczycieli

-    nieliczenie się z zainteresowaniami i zdolnościami uczniów

-    podawanie gotowych wiadomości ora/, domaganie się jedynie ich wysłuchania, zapamiętania i odtwarzania

-    niedoNiaicczne zabieganie o aktywizowanie uczniów w procesach myślenia i praktycznego działania

nowsze metody stosuje się sporadycznie

4.    Przestarzała organizacja procesu nauczania (jcsL jedną ze wspomnianych metod tradycyjnych):

-    nauczan ic frontalne w klasie

-    skoncentrowane głównie na podręczniku i nauczycielu

nic docenia się nauczania zespołowego (grupowego), a poniekąd także indywidualnego

-    wyklucza to pracę z uczniami wybitnie zdolnymi oraz przejawiającymi trudności w nauce i zachowaniu

-    nic SLwarza okazj i do współdziałania i współpracy uczniów na lekcjach

5.    Draki w należytym przygotowaniu kadry nauczycielskiej:

-    ciągły niedosyt w obecnym systemie kształcenia nauczycieli, w którym daje się pierwszeństwo przekazywaniu wiedzy pedagogicznej, wyraźnie nie doceniając konieczności rozwijania pożytecznych w zawodzie nauczycielskim umiejętności psychopedagogicznych

6.    Inne:

niskie pensje nauczycieli

braki w wyposażeniu materialnym szkoły

-    niedożywianie uczniów feminizacja zawodu

1