skanuj0030

podstawienia osiągany w tej reakcji. Absorpcja wzrasta gwałtownie ze wzrostem stopnia podstawienia, aczkolwiek przy stopniu podstawienia około 0,35 włókno karboksymetylocelulozy staje się rozpuszczalne w wodzie.

Istnieją różnorodne metody mające na celu zapobieganie rozpuszczalności włókien:

a)    sieciowanie

b)    traktowanie ciepłem

c)    zamiana stopnia utlenienia (z soli metalu do wolnego kwasu)

W celu otrzymania optimum absorbcji z wystarczającą nierozpuszczalnością. wzrost rozpuszczalności w wodzie zawdzięczany zwiększeniu stopnia utlenienia musi być zrównoważony przez zmniejszenie rozpuszczalności związany z zastosowaniem jednej lub kombinacji wielu powyżej wymienionych metod

Wśród innych celulozowych eterów stosowanych jako superabsorbery wymienić można hydroksyetylocelulozę, karboksymetylo-hydroksyetylo celulozę i metylohydroksyetylo-celulozę. Innym przykładem może być fosfonometyloceluloza.

Aby usieciować celulozę czynnik sieciujący musi zawierać grupy, które będą reagować z grupami hydroksylowymi obecnymi w celulozie i charakteryzować się funkcjonalnością przynajmniej 2. Powszechnie stosowane do usieciowania celulozy są: formaldehyd, epichlorohydryna, dichloro-2-propanol. Podgrzewanie polisacharydów zawierających etery celulozy o karboksy i hydroksylowych grupach zdolnych do wzajemnych oddziaływań może także prowadzić do utworzenia sieci przestrzennej poprzez wiązania estrowe. Stąd CMC (karboksymetyloceluloza) może być sieciowana przez podgrzewanie.

CMC można usieciować wystawiając włókna na działanie wyższej temperatury przy niskich wartościach pH, jeżeli obecne są wolne grupy karboksylowe zdolne do reakcji z grupami hydroksylowymi. W rezultacie otrzymujemy włókno CMC o zwiększonej chłonności wody o stopniu podstawienia około 0,7 i 65-70% w postaci soli sodowej.

Przykładem otrzymywania    innych    suberabsorberów może być otrzymywanie

superabsorbujących włókien celulozowych zawierających fosfor na drodze traktowania celulozy w roztworze wodnym mocznika kwasem ortofosforowym. Inny ester celulozy siarczan celulozy także jest stosowany jako superabsorber.. Celulozowe włókna superabsorbujące mogą być także otrzymywane przez zszczepienie hydrofilowych grup lub grup zdolnych do przekształcania się w grapy hydrofilowe po szczepieniu.

Odkryto powstawanie wysokoabsorbujących włókien przez przędzenie na mokro bądź sucho eterów celulozy podstawionych wyższymi alkilami lub niższymi hydroksyalkilowymi grupami. Do przędzenia    używa się włókien metylocelulozy,    etylocelulozy,