skanuj0042 (7)

5.4. Problem oceny zasobów i walorów turystycznych 109

Tabela 6. Rozmieszczenie największych atrakcji turystycznych w Wielkiej Brytanii według regionów w 1991 r.

Region	Liczba atrakcji	Region	Liczba atrakcji
Londyn	12	Cumbria	0
Szkocja	6	Northumbria	0
Heart of England	5	East Midlands	0
West Country	4	East Anglia	0
Thames & Chiltems	4	Southern	0
North West	4	Walia	0
South East	3	Irlandia Północna	0
Yorkshire & Humberside	2	Razem	40

Źródło: A.M. Williams, G. Shaw [1995].

wa [1995], którzy wśród 40 największych atrakcji uwzględnili 10 czołowych zabytków historycznych, 10 najważniejszych galerii sztuki i muzeów, 10 najcenniejszych parków oraz 10 najciekawszych atrakcji przyrodniczych (tab. 6). Chociaż dobór uwzględnionych w analizie obiektów poprzedzono konsultacjami wśród specjalistów i studiowaniem obszernej literatury, to jednak na badaniach A.M. Wil-liamsa i G. Shawa ciąży zarzut subiektywizmu (np. dlaczego uwzględniono tylko 40 największych atrakcji, a nie 60 lub 100 - zmiana liczby analizowanych obiektów mogłaby wpłynąć na ostateczną kolejność regionów Wielkiej Brytanii według ich atrakcyjności turystycznej).

Jak wspomniano, mimo prób obiektywizacji procesu waloryzacji zasobów turystycznych, ocena, które zasoby mają największą wartość dla turystów, jest w dużym stopniu subiektywna. Dotyczy to szczególnie waloryzacji zasobów poza-przyrodniczych, ponieważ jakakolwiek ocena efektów działalności człowieka (zarówno materialnych, jak i niematerialnych) jest związana z indywidualnymi odczuciami. Jak wynika z przedstawionego wcześniej modelu percepcyjno-behawio-ralnego turystyki, na zachowania turystyczne (które są efektem końcowym wcześniejszej oceny zasobów turystycznych przez turystę, a więc waloryzacji) mają wpływ liczne uwarunkowania psychologiczne, kulturowe, ekonomiczne i in., co oczywiście wyklucza możliwość dokonania obiektywnej oceny walorów. Nie oznacza to jednak, że należy zrezygnować z prób obiektywizacji procesu waloryzacji zasobów turystycznych. Jedną z prób zmierzających w tym kierunku jest zastosowanie w geografii turyzmu ujęcia systemowego, co jednak nie powinno oznaczać rezygnacji z podejścia zajmującego się analizowaniem motywacji turystycznych, percepcji przestrzeni turystycznej lub preferencji turystów.