skanuj0048

3)    opis działania aparatu JBrinella podczas próby,

4)    warunki dokonywania pomiarów,

5)    wyniki pomiarów.

5.4. PRÓBA TWARDOŚCI METALI METODĄ ROCKWELLA 5.4.1. Określenie

Próba twardości metodą Rockwella polega na dwustopniowym wciskaniu w badany materiał stożka diamentowego (skala A i C) lub kulki stalowej (skala B i F) o określonych wymiarach, a następnie na zmierzeniu trwałego przyrostu głębokości odcisku e mm, który podzielony przez 0,002 jest podstawą do określenia twardości. Wartość 0,002 mm jest podstawową działką czujnika używanego do mierzenia zagłębienia wgłębnika.

Twardość w skali Rockwella

gdzie K jest stalą wartością skali; e — trwałym przyrostem głębokości odcisku wyrażonym w jednostkach, odkształcenia trwałego wynoszącego 0.002 mm; HRA, HRC — twardością w skali Rockwella mierzoną stożkiem diamentowym; HRF, HRB — twardością w skali Rockwella mierzoną kulką stalową.

5.4.2. Zasada pomiaru twardości stożkiem diamentowym (skala C i A)

Na rysunku 5.6 przedstawiono kolejne fazy wciskania stożka diamentowego. Pod działaniem obciążenia wstępnego F₀ * 98 N (10 kG) stożek wgłębia się w badaną próbkę na głębokości h₀ i na tym poziomie przyjmujemy linię odniesienia. Po przyłożeniu obciążenia głównego F, = 1373 N (140 kG) dla skali C lub F, = 490 N (50 kG) dla skali A stożek diamentowy wciskany siłą F — F₀ + F_x zagłębia się — licząc od linii odniesienia — na głębokość /?.

Po usunięciu obciążenia głównego F, - na skutek własności sprężystych badanego materiału — zmniejsza się trwałe zagłębienie stożka diamentowego, które wynosi teraz e(Q < e < h; jeśli e — 0. to materiał jest idealnie sprężysty; jeżeli natomiast e = /i, to materiał jest idealnie plastyczny).

71