skanuj0048

3)    opis działania aparatu Brinella podczas próby,

4)    warunki dokonywania pomiarów,

5)    wyniki pomiarów.

5.4. PRÓBA TWARDOŚCI METALI METODĄ ROCKWELLA 5.4.1. Określenie

Próba twardości metodą Rockwclla polega na dwustopniowym wciskaniu w badany materiał stożka diamentowego (skala A i C) lub kulki stalowej (skala B i F) o określonych wymiarach, a następnie na zmierzeniu trwałego przyrostu głębokości odcisku e mm. który podzielony przez 0,002 jest podstawą do określenia twardości. Wartość 0,002 mm jest podstawową działką czujnika używanego do mierzenia zagłębienia wglębnika.

Twardość w skali Rockwella

HRC

HRA

(5.3)

gdzie K jest stałą wartością skali; c - trwałym przyrostem głębokości odcisku wyrażonym w jednostkach odkształcenia trwałego wynoszącego 0,002 mm: HRA, HRC — twardością w skali Rockwella mierzoną stożkiem diamentowym; HRF, HRB — twardością w skali Rockwclla mierzoną kulką stalową.

5.4.2. Zasada pomiaru twardości stożkiem diamentowym (skala C i A)

Na rysunku 5.6 przedstawiono kolejne fazy wciskania stożka diamentowego. Pod działaniem obciążenia wstępnego F₀ 98 N (10 kG) stożek wgłębia się w badaną próbkę na głębokości h₀ i na tym poziomie przyjmujemy linię odniesienia. Po przyłożeniu obciążenia głównego F, = 1373 N (140 kG) dla skali C lub F, = 490 N (50 kG) dla skali A stożek diamentowy wciskany siłą F — F₀ + F, zagłębia się — licząc od linii odniesienia — na głębokość /?.

Po usunięciu obciążenia głównego F, - na skutek własności sprężystych badanego materiału — zmniejsza się trwałe zagłębienie stożka diamentowego, które wynosi teraz e(0 < e < h: jeśli e — 0, to materiał jest idealnie sprężysty; jeżeli natomiast e = h. to materiał jest idealnie plastyczny).

71