Celem ćwiczenia jest doświadczalne wyznaczenie momentu oporów ruchu w ułożyskowaniu, w którym zastosowano łożyska toczne z pośrednimi elementami tocznymi.
Łożyska toczne są bardzo precyzyjnymi i trudnymi do wykonania elementami konstrukcyjnymi. Niewątpliwe zalety spowodowały podjęcie ich produkcji przez specjalne fabryki, co przyczyniło się do rozpowszechnienia stosowania w technice, a to z kolei sprawiło, że podstawowe parametry łożysk znormalizowano w skali międzynarodowej.
W urządzeniach precyzyjnych i mechatronicznych znajdują zastosowanie łożyska toczne o średnicy czopa od nawet mniejszej niż 1 mm do najwyżej kilkunastu milimetrów. Specyficznymi cechami miniaturowych łożysk tocznych są m.in. [7]:
— małe wymiary i związana z tym konieczność stosowania niekiedy łożysk o specjalnej konstrukcji, np, bez pierścienia wewnętrznego,
— przenoszenie małych sił, a więc praca w warunkach niedociążenia,
— o przydatności łożyska decyduje nie jego nośność, ale zachowanie stałego położenia osi obrotu (na co wpływ mają bicie, luzy oraz podatność łożyska), cichobieżność łożyska oraz mała wartość momentu tarcia, szczególnie
>zaś mała zmienność tego momentu spowodowana czynnikami zewnętrznymi (prędkość, obciążenie, temperatura).
Przyczynami oporów tarcia w łożyskach tocznych są:
A. Histereza odkształceń w miejscu styku elementów tocznych
Podczas toczenia sprężystych ciał [5,7], wywołanego momentem siły 5, obszar wchodzący w styk jest ściskany, natomiast wychodzący odprężany
21