skanuj50007

najczęściej granice grupowe, a co więcej — w ramach jednej grupj wszyscy podzielali te same z nich. Granice kultur nie są ostre i muszą korespondować z granicami etnicznymi (Eriksen, 1993, s. W obliczu dzisiejszej kulturowej homogenizacji staje się to jeszcze 1 dziej oczywiste, żeby nie powiedzieć — trywialne.

Różnią się również kryteria konstytuujące pojęcie etniczności. Ją religia, ekonomia nie są bezwzględnymi wyznacznikami tożsamością mi. Podajmy obrazowy przykład z bliskiej nam Europy. Eugeen Roa (1989) stwierdził z zaskoczeniem, że francuskojęzyczni Flamandowii mieszkujący Brukselę są o wiele bardziej „flamandzcy” niż ich wi bracia z zachodniej Flandrii. Potocznie sądzono natomiast, iż jesl kładnie odwrotnie, że wierność językowi etnicznemu jest podsl zachowania flamandzkiej tożsamości. W związku z podobnymi kłopd i niejasnościami pojawiły się propozycje wyznaczenia najmnieja wspólnego mianownika dla wszelkich grup etnicznych; wyraża go tafora „łóżko, krew i kult” (Nash, 1988). Grupy etniczne postrzi siebie jako jednostki endogamiczne, wyrażają ideologię pradawnegj chodzenia i wyznają wspólną religię. Jednak i takie „minimum et ności” nie jest w praktyce spełniane; znane są np. grupy nie powołi się na wspólnotę „rasy” i „krwi”, inne prawie bez przeszkód zezw: obcym na asymilację w swoim obrębie, jeszcze inne odwołują się i cznie do kompetencji kulturowej jako wyznacznika samoświadomość

Od innej strony zjawisku etniczności przygląda się Don Handel któremu zawdzięczamy użyteczną typologię stopni etnicznego zorga wania. Na jej podstawie dokonać można odmiennej — od historyc psychologicznej i socjologicznej — charakterytyki możliwych waria grup etnicznych. Jako pierwszą wymienia Handelman kategorii n i c z n ą (ethnic category); jest to najsłabiej zorganizowany rodzaj v noty. Przynależność do niej ogranicza się do znajomości przez daru nostkę swojego pochodzenia i wymogu właściwego zachowania się ] innych. W wielu rejonach świata Kreole traktują siebie jako kulti odrębnych, ale nie prowadzi to do bardziej rozbudowanych form 3 wienia etnicznej odrębności. Inaczej wygląda sytuacją w wypadku i du etnicznego (ethnic network): tutaj członkowie grupy wchód wzajemne kontakty z pełną świadomością konkretnej przynależnoj nicznej (Handelman, 1977, s. 269), Kontakty z obcymi postrzega si ganizuje poprzez kontrast między rodzimą zbiorowością a grupą uW za opozycyjną jako całość, co stanowi — jak pamiętamy — samo, etniczności. W sytuacji, gdy członkowie grupy etnicznej mają pa wspólnoty interesów i posiadają organizacyjny aparat służący jej w] niu, pojawia się kategoria związku etnicznego {ethnic associi może on przyjmować postać partii politycznych, organizacji relig i klubów „narodowych”. Najwyższym stopniem etnicznego zorganiza jest społeczność etniczna {ethnic community), która posiadł ne terytorium z wyznaczonymi, choć zmiennymi, granicami. Przyk