skany4

Tytuł

Nie ma problemu, gdy dostajemy już gotowy tytuł. Zazwyczaj jednak dane mamy tylko zagadnienia, a tytuł musimy stworzyć sami i wtedy okazuje się, że wcale nie jest to takie łatwe. Przede wszystkim musi on obejmować dokładnie taki zakres wiedzy, jaki jest umieszczony w pracy. Nie możemy nazwać pracy Życie romantyków, jeśli piszemy tylko o Mickiewiczu i Słowackim. Najlepiej, jeśli w tytule znajduje się wyraz określający charakter pracy, np. „Analiza i interpretacja...”, „Recenzja...”, „Projekt...” - jednak nie zawsze jest to możliwe. Wygodne są określenia w rodzaju: „Zarys problemu...”, „Próba interpretacji...” - dają one pewną linię obrony w razie zarzutu, że zagadnienie nie zostało wyczerpane.

Rozdziały

Dobrze jest podzielić pracę na większą ilość rozdziałów - łatwiej się czyta coś, co jest podzielone na fragmenty, ponieważ daję to możliwość „odpoczynku”, podział na rozdziały powinien wskazywać momenty, w których można przerwać lekturę nie tracąc wątku. Nie można więc dzielić pracy na siłę, podział musi być logiczny, a kolejne rozdziały powinny w całości obejmować składowe tematy pracy. Ważna jest również równowaga - należy dopilnować, aby przypadkiem nie rozpisać się na jeden z tematów bardziej szczegółowo, niż na inny, równie ważny. Proporcje powinny dotyczyć również ważności tematów, np. wstęp nie powinien być większy objętościowo od rozdziału, w którym przedstawiamy główne argumenty na potwierdzenie forsowanej tezy.

Tautologia i pleonazm

W znaczeniu logicznym tautologia jest to zdanie zawsze prawdziwe, np. „Deszcz pada albo nie pada” albo „Prawda to coś, co się naprawdę wydarzyło”. Takie zdanie użyte w pracy jest błędem 16

ponieważ nie wprowadza żadnych wiadomości, jest zbędne i tg skreślenie nic by nie zmieniło. W stylistyce pokrewnym hasłem j pleonazm, który oznacza wyrażenie dublujące swoje znaczenie np.: „masło maślane”, „w miesiącu lipcu”, „akwen wodny”, „fakty autentyczne”, „spadać w dół” - bo: spada się zawsze w dół, a lipie zawsze jest miesiącem, więc nie trzeba tego zaznaczać. Powstają wyjątki, jeśli występuje możliwość innego zrozumienia wyrażeni*', np. gdy usłyszymy, że „mowa o lipcu”, możemy to zrozumieć ak nawiązanie do człowieka o nazwisku Lipiec - wówczas pleonazn ni będzie błędem. Za wyjątki uznaje się również wyrażenia skrótowcami, np. „numer NIP” (czyli dosłownie„numer Nur icj i Identyfikacji Podatkowej”), „pamięć RAM”, albo „wirus HIV”. lalek wyrażenia są wygodniejsze w użyciu, niż operowanie samym skrótowcami. Btt¹-

Amfibolia

Pleonazm i amfibolia to najpopularniejsze błędy logiczne w pra ;acl pisemnych - nie należy więc na początku przejmować się c popełnianiem, ale trzeba starać się je eliminować! Amfibolia je.;t błąd polegający na wypowiedzi wieloznacznej, którą m)zi>. rozumieć na więcej niż jeden sposób, np.: „Zwyciężyła dziewczyn! w czerwonej kurtce, którą zapraszamy na podium.” - wiadomi autor wypowiedzi zaprasza dziewczynkę, ale ze składni tego z tan zrozumieć można również, że zaprasza kurtkę dziewczynki W niektórych przypadkach ten błąd może doprowadzić do pow: żnych nieporozumień.

Powtórzenia

Powtórzeń należy unikać jak ognia - robią one naprawdę zh wrażenie. Najgorsze, że za powtórzenie uznaje się również ten sam wyraz w różnych formach, a nawet dwa wyrazy pokrewne

1.7