lone swoiste świecenie od szarożółtego nieswoistego. utrudnieniem w odczycie preparatów immunofluorescencyjr^y, nieswoiste świecenia pojedynczych lub zgrupowanych komć’'ej: ^ raz pewnych tkanek np.: żółta fluorescencja komórek leukocyt*/*® podobnych i czerwona erytrocytów utrudnia odczyt preparatów Ł śledziony i v;ęzłów chłonnych. Nabłonek wyściełający krypty migdałków oraz komórki limfoidalne również przeszkadzają * 0;ł czyeie wyników. Szybka autoliza trzustki (po 2 - J h w tempe_ raturze pokojowej) zmusza do szybkiego a tym wypadku nrz5prowadzenia odczynu immunofluorescencyjnego.
Czynne uodpornienie świń wirusem pomoru świń również utrudnia postawienie diagnozy.
Księży pamiętać, że przy immunofluorescencyjnej diagnostyce pomoru świń reakcja dodatnia uzależniona, jest od minus wirusa, jego zjadilwości, czasu trwania choroby oraz od jakości znakowanych przeciwciał.
Podstawowe metody badania wirusów bakterii
Metodyka laboratoryjna stosowana w pracy nad fagami uwzględnia w swych założeniach wymagania życiowe zarówno faga, jak i bakterii, w której wirus pasożytuje, Ażeby zrozumieć te zagadnienia, należy zapoznać się pokrótce z biologią fagów. Zagadnienie biologii fagów, temat w istniejących publikacjach naukowych szeroko opracowany, dostosowano w tym rozdziale wyłącznie do potrzeb praktycznego postępowania laboratoryjnego, w pracy nad tym modelem wirusa.
Fagi namnażają się intensywnie w bakteriach |ywych w logarytmiczne j fazie wzrostu, słabiej w bakteriach w fazie spoc2yn-kowej, natomiast nie namnażają się w bakteriach martwych, jakkolwiek mogą się na nich absorbować. Fagi cechuje
ustrojów. Przejawia się to w istnieniu szczepów bakteryjnych fagowrażliwych i fagoopornych.
W przyrodzie istnieją fagi zjadliwe (zakaźnej i niezjadli-,«e.,,,,(łagodną). Typową reakcją zachodzącą pomiędzy fagiem'zjadliwym a komórką bakteryjną jest