Str 3

Harrod wprowadził do swojej teorii trzy kategorie stopy wzrostu:

Gf - faktyczną (rzeczywistą) stopę wzrostu;

G_w- gwarantowaną stopę wzrostu (przy pełnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych);

G_n - naturalną stopę wzrostu (wyrażającą potencjalny wzrost

Gf = G»y = G_n |

dochodu wynikający z postępu technicznego i możliwego wzrostu zatrudnienia).

Równowaga dynamiczna wystąpi wówczas, gdy

Teorię równowagi dynamicznej Harroda rozwinął amerykański ekonomista Evsey David Domar (ur. 1914) profesor Massachusetts Institute of Technology.

Domar dostrzegał dualny charakter inwestycji, które nie tylko tworzą efekty popytowe (tak jak to eksponowała teoria keynesizmu), ale również efekty podażowe.

Podażowy efekt inwestycji przedstawił Domar za pomocą formuły:

AY, = I • 5 .

gdzie:

AY_S - potencjalny przyrost zdolności produkcyjnych,

I - oddane do użytku nakłady inwestycyjne,

6 - przeciętna produkcyjność inwestycji mierzona za pomocą stosunku przyrostu dochodu AY do wydatkowanych nakładów inwestycyjnych I, to znaczy: AY/1, czyli za pomocą znanej nam odwrotności współczynnika przyrostowej kapitałochłonności produkcji (1/A).

Popytowy efekt nakładów inwestycyjnych wyraził Domar za pomocą następującej formuły:    1

AY_d * Al • — a

gdzie:

AY_d - przyrost dochodu narodowego brutto,

Al - przyrost nakładów inwestycyjnych,

1

—    - odwrotność krańcowej skłonności do oszczędzania,

a

Ogólna równowaga przy pełnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych w procesie wzrostu gospodarczego może zostać utrzymana, jeśli:

1

I 6 » Al • —. a