Strona8 (2)

8

B - stała wyznaczana doświadczalnie przy wykorzystaniu wyników pomiarów rezystancji dla dwu temperatur ze wzoru

lnR_T -lnR_T

B =-'{ ,    (5)

t;"t

Temperaturowy współczynnik rezystancji charakteryzuje zmiana rezystancji termorezystora pod działaniem temperatury

Stosuje się je do pomiaru temperatury, kompensacji temperaturowych zmian rezystancji obwodów elektrycznych, stabilizacji napięcia, zabezpieczania urządzeń w przekaźnikach rozruchowych i czasowych.

Termistory dodatnim współczynnikiem temperaturowym są materiałami ceramicznymi wytwarzanymi z polikrystalicznego tytanianu baru BaTiOj lub z roztworu stałego BaTiOj-SrTi0₃. Obie wymienione substancje są ferroelektrykami o dużej, zależnej od temperatury, względnej przenikalności elektrycznej s,. Właściwości półprzewodników uzyskują one w wyniku domieszkowania różnymi pierwiastkami. O charakterystyce rezystancji termistora z dodatnim współczynnikiem temperaturowym decydują zjawiska na granicy ziaren. W niższych temperaturach ładunek przestrzenny, wywołany polaryzacją spontaniczną, pow'oduje znaczne obniżenie bariery potencjału na granicy ziaren, a tym samym zmniejszenie rezystancji. Po przekroczeniu temperatury Ti polaryzacja spontaniczna zaczyna zanikać (c_r maleje), a po przekroczeniu T2 - równej w przybliżeniu temperaturze Curie T_c - całkowicie zanika, (temperatura Curie jest temperaturą charakterystyczną materiału, w której zanika efekt ferromagnetyczny na korzyść paramagnetycznego).Dzięki temu, w zakresie temperatur Ti-T2 następuje duży wzrost rezystancji termistora z dodatnim współczynnikiem temperaturowym, na ogół o kilka rzędów. Poniżej temperatury T, termistor z dodatnim współczynnikiem temperaturowym ma właściwości warystora. Powyżej 82 rezystancja termistora maleje ze wzrostem temperatury.

Termistory z skokowym zmniejszaniem się temperatury wykonuje się ze spieków polikrystalicznego tlenku wanadu lub tytanu. W określonej temperaturze następuje zmiana ich struktury krystalicznej, prowadząca m.in. do gwałtownego zmniejszenia rezystywności. Na przykład rezystywność dwutlenku wanadu po przekroczeniu temperatury 68°C skokowo zmniejsza się o cztery rzędy wielkości. Przez wprowadzenie odpowiednich domieszek (np. Ge, Sn, Fe i in.) można regulować temperaturę przemiany w szerokich granicach (np. od -20 do 90°C).