szczeki

Leczenie złamań żuchwy i szczęki u koni 11

dnio na zębach umieszcza się w górnym obszarze, co czyni stabilizację bardziej stabilną. W zębach wierci się wiertłem diamentowym otwory dla śrub, a następnie gwintuje się. Stosuje się bardzo krótkie śruby, co czyni zespolenie bardziej stabilnym. Po usunięciu implantów otwory w zębach zamyka się Dentacrylcm, aby nie doszło do zakażenia zęba. Ta metoda ustalenia zębów jest rzadko stosowana.

b) Metody zewnątrzustne

W metodach zewnątrzustnych wykorzystuje się tzw. frxateur externe oraz ftxatcur extcme bezgwoździowy.

Fixateur externe

Stosuje się fixateur cxtcrnc typu I i typu II. W przypadku typu I przewierca się gwoździami tylko jedną z gałęzi żuchwy. Używa się śrub Schanza, których gwint zostaje w gałęzi żuchwy. Na nie nakłada się klamry i rurkę łączącą, przez co uzyskuje się ustalenie. Należy zwrócić uwagę na to, aby koń nie wyrwał implantu i nie wyrządził sobie krzywdy.

Fixateur exteme typu II polega na tym, że gwoździe Steinmanna przechodzą przez obydwie gałęzie żuchwy i są łączone obustronnie przy pomocy rurki. Metoda ta jest bardziej stabilna, należy jednak zwrócić uwagę, aby nic uszkodzić podstawy języka. Zamiast klamer i rurek zewnętrznych możliwe jest połączenie gwoździ Steinmanna rurką plastikową, którą wypełnia się akrylem, który następnie tężeje.

Pinless fixateur externe

Przed kilku laty wynaleziono nowy rodzaj implantu, tzw. pinless fixateur externe. Składa się on z klamer tytanowych, które umocowuje się na gałęzi żuchwy i nie penetrują one kości. Po implantacji poszczególnych klamer uzyskuje się zespolenie dzięki dalszym klamrom i rurce zewnętrznej. Ten rodzaj ustalenia jest bardzo stabilny, można go zastosować wielokrotnie. Zaletą tej metody jest to, że nic dochodzi do uszkodzenia zębów.

Postępowanie pooperacyjne

W postępowaniu pooperacyjnym w'ażne jest dokładne badanie pacjenta, zwłaszcza przez pierwsze trzy tygodnie. Najpierw badanie przeprowadza lekarz weterynarii, a potem, po dokładnym poinformowaniu, właściciel zwierzęcia. W pierwszym okresie ważne jest dokładne codzienne mycie operowanej okolicy. Kontrolne badanie radiologiczne przeprowadza się co I-2 miesiące. Implanty, w przypadku zakażenia należy usunąć po wygojeniu się kości.

Rokowanie

Zasadniczo rokowanie jest dobre i powikłania (zakażenie) obserwuje się rzadko. Wynika to z tego, że jama ustna jest bardzo dobrze ukrwiona, co ułatwia gojenie się kości.