Untitled Scanned 26 (3)

VI. GŁĘBIA OSTROŚCI

■ph ' Utyw każdego aparatu filmowego posiada urządzenie do nastawia-Uihi k na ostrość. Urządzenie to gwarantuje, że jeśli filmowany aktor ■pjdu _r się o 2 metry od kamery, a obiektyw również nastawiony jest ■ 2 metry, to obraz aktora okaże się ostry. Rzecz jednak w tym, że ■«ih l'irktyw posiada właściwą sobie głębię ostrości, czyli zdol-Mk <> trrgo oddawania (przy nastawieniu na 2 m) także przedmiotów Mn* Ui .-szych i nieco dalszych. Obiektyw o małej głębi ostrości pozwala mitami narrację jedynie za pomocą głównej zawartości kadru (np. po-fetwioit i tura), gdyż wszystkie pozostałe elementy kadru są nieostre / i. lii.¹. Obiektyw o dużej głębi ostrości dopuszcza do głosu inne, |t»» . c łownym, elementy zdjęcia, czasem nawet znacznie ■Mn luli znacznie dalsze. Ta właściwość optyczna obiektywu ma po-m ut I; i dla narracji filmowej.

prawi,- z pewnym przybliżeniem powiedzieć można, że obiek-i kiepskie wyróżniają się dużą głębią ostrości. Dlatego okres i. /. 11 e go i prymitywów ujawnił nam niejeden zdumiewający npelmc współczesnej głębi ostrości. W Przybyciu pociągu na I Im ¹ '"int Lumiere’ów, w cytowanej już scenie (-> s. 40) ostrość ■pfranti i od dalekiego planu ogólnego aż do półzbliżenia. W mało e»H* I tnie (JrilTitha z 1910 roku Muszkieterowie z Pig Alley jeden t|pMil*'io >.d planu amerykańskiego podchodzi do dużego zbliżenia, to - nlik/.ni w tyle statyści ani na chwilę nie tracą ostrości. vkl.nl wyzyskania głębi ostrości znajdujemy w Fantomasie II*'*' i t UM.i roku. Lady Beltham siedząca na pierwszym planie pi/ygląda się aktorowi na scenie, odtwarzającemu rolę Fan-i Ihno n me.uwa się myśl, by zaprosić aktora do siebie. Jean Mitry, rtu te Mcem,'*), słusznie dopatruje się w niej nie tylko podkre-»|wrt ma 'mości obu akcji — w loży scenie — ale także dąż-

Mt*> . . >r mu WWIim ł budowanie akcji^^tytąb. „Cine Club”, Paryż, nr 7

IC filmu na Swiecie” nr 5 z 1957 r.