czasu na dojście do punktu B. Jeśli identycznie to samo zadanie wykonamy obiektywem o wąskim kącie, to aktor będzie musiał dojść aż do punktu C, na co użyje 10 kroków i 5 sekund. W drugim wypadku względne tempo jego ruchu będzie pięciokrotnie wolniejsze, na ekranie uzyska się efekt dużej ruchliwości wykonawcy, która jakoś nie daje widocznych rezultatów (marsz w miejscu).
Zwiększona w stosunku do normalnej percepcji szybkość (efektywność) ruchów obserwowanych za pomocą obiektywów o szerokim kącie dać może duże usługi ąarzy realizacji ujęć zaskakujących, o nieoczekiwanych zwrotach sytuacyjnych itd.
Deformacja perspektywy i szybkości ruchu środkami optyki filmowej obala raz jeszcze mit o biernej funkcji kamery, niewolniczo jakoby kopiującej rzeczywistość i zwiększa możność świadomego interpretowania tej rzeczywistości.
ZMIENNY KĄT WIDZENIA
Specjalne obiektywy, transfokatory (zoomy), o dającym się zmieniać w trakcie ujęcia kącie widzenia, pozwalają uzyskać wrażenie najazdu (lub odjazdu) kamery stojącej nieruchomo, najazdu tym potężniejszego, im dalej (bliżej) od obiektu umieszczona była kamera na początku ujęcia. Nie jest to jednakże odrębny efekt estetyczny, a tylko techniczna namiastka (często b. skuteczna i jedynie możliwa) normalnych jazd kamery, którymi szczegółowo zajmiemy się w rozdziale dziewiątym.