Makaron, w niezliczonych formach i kształtach, od tysiącleci gości na stołach we Włoszech i na całym świecie. Powszechnie uznawany jest za jedną z najbardziej łubianych potraw. Właściwości makaronu sprawiają, że może się on stać podstawą diety na miarę XXI wieku. Bogaty w składniki odżywcze, stanowi idealny artykuł spożywczy: tani, łatwy do przechowywania, uniwersalny i niezwykle smaczny. Nietrudno nazwać makaron „doskonałą żywnością”.
Makaron wytwarza się ze sproszkowanego zboża połączonego z płynem (czasem z dodatkami smakowymi lub barwiącymi). W wyniku zagniatania powstaje gładkie ciasto, które daje się rozwałkować i kroić lub formować na najróżniejsze sposoby.
Przy całej różnorodności makaronu, w największym uproszczeniu możemy go podzielić na świeży i suszony.
Podstawowymi składnikami świeżego makaronu są mąka i jaja oraz odrobina oliwy lub wody, które ułatwiają wyrabianie ciasta, a także szczypta soli dla smaku.
Większość suszonych makaronów, które można kupić w sklepach, wytwarzana jest z wody i semoliny — specjalnej odmiany mąki pochodzącej z wysokiej jakości pszenicy durum.
Semolina sprawia, że ciasto jest jędrne, sprężyste i daje się formować za pomocą maszyny. Można jej także używać do wyrobu makaronu domowym sposobem — stosując samą semolinę lub mieszając ją z mąką uniwersalną — aby uzyskać właściwą konsystencję i odpowiedni wygląd gotowego produktu.
Makaron jest zaliczany do żywności wysokoenergetycznej i niskotłuszczowej, bogatej w błonnik. Dostarcza umiarkowanych ilości białka i niektórych witamin z grupy B, zwłaszcza darniny.
Składniki sosów podawanych z makaronem zwiększają wartości odżywcze potraw. Zawartość tłuszczu w sosach można ograniczyć, co sprawia, że dania z makaronu zaliczają się do zdrowej żywności.
Wystarczy przestrzegać tylko kilku powszechnie znanych zasad, by za każdym razem uzyskać doskonały efekt. Gotowanie według poniższej instrukcji gwarantuje, że makaron nigdy nie będzie rozgotowany lub kleisty.
Używamy dużego garnka i dużej ilości wody. Jak mawiają Włosi: „makaron lubi pływać”.
Doprowadzamy wodę do wrzenia przed wsypaniem soli.
Gdy woda wrze, wrzucamy stopniowo makaron, delikatnie mieszając, aby zapobiec sklejaniu.
Przykrywamy garnek, co przyspieszy ponowne zagotowanie wody, pilnując, aby makaron nie wykipiał. Kiedy piana podnosi się do górnej krawędzi garnka, zmniejszamy ogień tak, aby woda lekko wrzała.
Testujemy twardość makaronu, gryząc wyłowione pasemko.
Makaron uznajemy za gotowy, gdy jest dobry w smaku, lecz jeszcze lekko twardawy. Powinien być jędrny i mieć mączny smak - czyli, jak mawiają Włosi — al dente, co oznacza „w sam raz na ząb”.
Suszone makarony o rozmaitej grubości wymagają różnego czasu gotowania. Należy pamiętać, że świeży makaron, o większej zawartości wody, gotuje się zwykle szybciej niż nawet najdrobniejszy makaron suszony.
Po ugotowaniu makaron natychmiast odcedzamy. Nie przelewamy wodą, chyba że przepis wyraźnie tego wymaga, gdyż płukanie pozbawia makaron pewnych wartości odżywczych.
Makaron natychmiast mieszamy z sosem, aby zapobiec sklejaniu pasemek, równomiernie rozprowadzając składniki.