Większość współczesnych projektantów układów tworząc zasilacz wręcz automatycznie stosuje jeden z bardziej popularnych stabilizatorów scalonych. Wydawać by się mogło, ze zapomnieli o innych możliwościach realizacji stabilizacji napięcia. W mniejszej notce proponowany jest prosty zasilacz, który może być w pełni użyteczny jeśli tylko stawiane mu wymagania me są zbyt wygórowane. Układ jest tam i prosty w realizacji. Napięcie wyjściowe można w prosty sposob dostosować do potrzeb.
Zasilacz oparty jest na stabilizatorze TL431 CLP (!C1}. funkcjonującym jak dioda Zenera o zmiennym napięciu. Zmieniając przy pomocy dzielnika R3P1-R4 potencjał na wejściu układu iC1 można w pewnych granicach regulować jego napięcie wyjscio we. Połączone równolegle rezystory R1 i R2 zapewniają przepływ przez elementy IC1 i T1 prądu o dostatecznym natężeniu. Natężenie prądu przepływającego przez układ IC1 powinno wynosić nie mniej niż 0.4mA. Maksymalna wartość natężenia prądu wyjściowego stabilizatora zalezy od parametrów transformatora sieciowego. Natężenie prądu pobieranego przez układ zalezy od podawanego na wejście napięcia przemiennego -w prototypie zasilanym napięciem 15V pobór prądu wyniósł 16,5mA. Przy natężeniu prądu wyjściowego do 400mA prototyp zapewniał 25-krotne tłumienie tętmen.
Jeśli układ ma byc wykorzystany do budowy symetrycznego zasilacza. najlepiej jest zastosować transformator sieciowy o izolo-
wanych uzwojeniach oraz zbudować identyczny uktad i wykorzystać jego niską Imię jako zrod-to napięcia 15V. Linię t15V tego zasilacza należy polączyc; z limą masy zasilacza dającego napięcie dodatnie będzie ona stanowiła wspólna masę obu zasi
lać. Zbudowanie podobnego zasilacza dającego napięcie ujemne me jest możliwe, ponieważ napięcie odniesienia układu IC1 powinno wynosić 2.5V w stosunku do najniższego potencjału układu (tutaj anody).
T Giesbećs