P1510701

skowa itp., większość współczesnych ras chińskich oraz nie istniejące już pierwsze szlachetne rasy angielskie: lester, mała biała angielska i mała czarna angielska. Przypuszcza się, że do tego typu należały również świnie starorzymskie, znane w literaturze pod nazwą ras romańskich (neapolitańska i portugalska).

Budowa osobników należących do typu smalcowego jest jajowata, tułów bardzo krótki, wałeczkowaty, szeroki i głęboki, grzbiet najczęściej łęgowaty, głowa mała, szeroke czoło, ryj krótki, zwykle zadarty, nogi bardzo krótkie, drobnokościste, słabe.

Są to zwierzęta o wybitnych skłonnościach opasowych. Ich zwolniona przemiana materii sprawia, że nawet przy niezbyt intensywnym żywieniu świnie te łatwo ulegają zapasaniu, głównie przez odkładanie tłuszczu międ mięśniowego, dlatego ich tusze nadają się prawie wyłącznie do wytapianis^^ smalcu (stąd nazwa typu).

Płodność, określana liczbą prosiąt urodzonych w miocie, jest mała (5—7 szt.), mleczność słaba. Duże skłonności opasowe powodują częste jałowienie. Wyjątek w tym typie stanowi Świnia maskowa, odznaczająca się bardzo dużą płodnością, wynoszącą 14—20 prosiąt w miocie.

Ze względu na niską produkcyjność i słabą odporność świnie typu smalcowego zanikły w Europie już na przełomie XIX i XX w., tj. z chwilą pojawienia się ras płodniejszych i szybciej rosnących. W południowo-wschodniej Azji są nadal utrzymywane. Są to zwierzęta prymitywne, dostosowane do panujących tam warunków klimatycznych, a ich chów ma charakter ekstensywny.

Typ słoninowy jest reprezentowany przez prymitywne świnie europejskie, charakteryzujące się powolnym wzrostem i bardzo późnym dojrzewaniem (4-5 lat). W stosunku do typu smalcowego są cięższe, ważą ok. 150 kg. Odchylenia od wartości przeciętnej są duże i wahają się w granicach 30-200 kg. Wynikają one głównie z wielowiekowego oddziaływania różnych warunków środowiskowych. Na południowym obszarze Europy występowały świnie małe, o krótkich, stojących uszach, m.in. mała polska ostroucha, niemiecka pastwiskowa, rosyjskie krótkouche. Północna Europa obfitowała w pierwotne świnie zwisłouche, odznaczające się dużą masą ciała (do 200 kg)^^ Środkowy pas naszego kontynentu był zasiedlony przez świnie długouch^P (często nazywane kłapouchymi), stanowiące formę pośrednią między zwisłouchymi a ostrouchymi. Należała do nich także wielka polska długoucha, stanowiąca formę wyjściową ras złotnickich.

Budowa tych zwierząt jest prymitywna, o słabym umięśnieniu. Głowa jest ciężka i długa. Tułów krótki, karpiowaty, głęboki, płaski, z dużą łopatką. Nogi długie i mocne, a szczecina długa, gęsta i twarda. Godnymi podkreślenia cechami świń typu słoninowego są wyjątkowo duża odporność i silny instynkt j macierzyński macior.

Świnie typu słoninowego prawie nie odkładają tłuszczu międzymięśnio-wego i śródmięśniowego, natomiast w miarę dojrzewania wykazują zdolność j do wytwarzania dużych ilości słoniny i sadła. Najbardziej nadają się do tuczu

103