ZDJ
1

KONSULTACJA PSYCHIATRYCZNA -MODELE KONSULTACJI

1.    Konsultacja skoncentrowana na pacjencie.

Ten model jest najpowszechniejszy, tkwi w tradycji medycznej. Konsultant bada osobiście pacjenta. Studiuje jego dokumentację, wywiady, ustala rozpoznanie, zalecenia.

2.    Konsultacja skoncentrowana na osobie proszącej o konsultację (konsultowanym).

Tu istotna jest dyskusja i uzyskiwanie danych od wzywającego na konsultacje, który ma jakieś problemy w prowadzeniu pacjenta, dostrzega swe niedociągnięcia w pracy zawodowej i prosi o pomoc w celu lepszego rozeznania sytuacji oraz radzenia sobie w postępowaniu terapeutycznym. W tym modelu konsultacji jej edukacyjny aspekt jest znacznie szerszy niż w poprzednim.

Zadanie dydaktyczne konsultanta psychiatry jest określone jako "pomóc pomagać" (help to help). Typowym przykładem konsultacji skoncentrowanych na pomocy konsultowanym w pracy są grupy Balinta dla lekarzy ogólnie praktykujących.

KONSULTACJA PSYCHIATRYCZNA -MODELE KONSULTACJI

3. Konsultacja skoncentrowana na sytuacji.

Ten rodzaj konsultacji wodzi się z ekologicznej koncepcji choroby. Konsultant rozważa tu relacje i interakcje międzyludzkie wszystkich członków zespołu, włączonych w opiekę nad pacjentem po to, by zrozumieć zarówno zachowania pacjenta, jak i problemy zespołu leczącego. Konsultowane tu może być całe środowisko oddziałowe, wraz z pacjentem.

KONSULTACJA JAKO PROCES

Konsultacja zawiera w sobie ciąg działań, które można nazwać jej etapami. Są to:

-    przyjęcie wezwania na konsultację;

-    zbieranie informacji;

-    zakomunikowanie konsultowanemu (wzywającemu na konsultację) wyników badania, wniosków.

Konsultant psychiatra powinien zdawać sobie sprawę, że jego działanie na każdym etapie ma służyć, poza dążeniem do rozwiązania problemu, dla którego jest wezwany, również edukacji konsultowanego na przyszłość.

KONSULTACJA JAKO PROCES

Stąd też niezbędne jest przestrzeganie pewnych zasad. Wezwanie na konsultację, które jest początkiem komunikacji z konsultantem, powinno mieć charakter pisemny, z określeniem problemu, jaki jest do rozwiązania i do którego w trzecim etapie ma ustosunkować się konsultant.

Konsultanta obowiązuje systematyczność, jasność, rzeczowość w rejestrowaniu wyników badania, oddzielanie faktów od interpretacji, wskazywanie na praktyczne rozwiązania, udzielanie wyjaśnień konsultowanemu podczas dyskusji itd.

CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA SKUTECZNOŚĆ PRACY KONSULTANTA

Wyniki pracy konsultanta i zakres realizowanych zadań zależą od wielu czynników.

Niektóre z nich można określić jako obiektywne. Są to na przykład formy organizacyjne i warunki pracy konsultanta.

Konsultant może być wzywany doraźnie, gdy zaistnieje jakaś potrzeba, może być związany z oddziałem o określonej specyfice, ze szczególnie nabrzmiałą w nim problematyką emocjonalną, psychospołeczną (np. oddział onkologiczny, OIOM, transplantologiczny, geriatryczny itd.).

Konsultant może leż pracować w interdyscyplinarnym zespole konsultantów szpitala wielospecialistycznego albo w ramach oddziału "medyczno-psychiatrycznego".

CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA SKUTECZNOŚĆ PRACY KONSULTANTA

Inna grupa czynników wiąże się ze sposobem spostrzegania potrzeb konsultacjii psychiatrycznej, motywów, dla jakich uważa się za stosowne wezwanie konsultanta (np. ograniczenie się do wezwania wtedy, gdy pacjent zakłóca porządek oddziału, lub też wezwania w celu lepszego rozumienia stanu emocjonalnego, związanego z sytuacją życiową pacjenta).

Bardzo istotna grupa czynników wiąże się z osobą konsultanta psychiatry, jego wiedzą, doświadczeniem, stopniem zaangażowania.

Nawet duża wiedza i doświadczenie w zakresie psychiatrii ogólnej nie sa_t wystarczające.