47436

podobnie jak opinia nie ma ch. wiążącego. Różnic między opinią , konsultacją polega na tym ,że podmiotem opiniującym jest zawsze organ administracji publicznej wl. ze względu na swój zasób wiedzy i doświadczenia. Natomiast podmiotami konsultującymi są różne gremia społeczne wyrażające oczekiwaiua, które ludzie mają wobec prawa miejscowego np. ustawa o samorządzie gminnym wymaga przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami w sprawie utworzenia gminnych jednostek pomocniczych. Brak jest w ustawie (te ustawy są rzeczywiście w zakresie prawa miejscowego wyjątkowo bałaganiarskie - to jest taki klasyczny przykład zlej jakości prawodawstwa). Wymóg jest zawarty, ale ustawa nie precyzuje, ani w jakiej formie, jaka mieszkańców ma wyrazić swoją opinię. Stąd w praktyce tego rodzaje regulacje znajdują się w statutach. Treść i forma statutów jest tak różna , że nawet podjęto próby ich ujednolicania, co też nie doprowadziło do stanu zadowalającego.

Stąd mimo, że powinny istnieć jakieś ogólne kryteria pozwalające oceniać prawidłowość procedury konsultacyjnej to ich nie ma.

Dochodzimy do zasad teclmiki praw^rodaw'czej. Poświecę na to następny wykład w całości oraz na wymogi tecluuki prawodawczej, które muszą uzupełniać akty prawa miejscowego.

Dzisiaj omawiamy w^rymogi formalne czy proceduralne związane ze stanowieniem prawa miejscowego i oczywiście te wymogi fonnalne one kształtowane są prawnie. Zacznijmy od tego, jakie są wymogi proceduralne aktów prawa miejscowego wynikające z astaw ustrojowych oraz z ustaw materialnych szczegółowych. Trzeba zacząć od tego, że ani przepisy konstytucji ani przepisy ustaw ustrojowych nie zawierają pełnego unormowania procedury stanowienia aktów prawa miejscowego. W ustawach ustrojowych wprowadzono tylko nieliczne pizepisy mający w istocie charakter regulacji fragmentarycznych. Art. 18 pkt.

1 ustawy o administracji iządowej wprowadza np. wymóg uzgodnienia wszystkich aktów prawa miejscowego organów administracji niezespolonej z wojewodą. Art 43 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym oraz art. 89 ust. 2 ustawy o samorządzie wojewódzkim zawiera np. tylko wymóg, aby przed ogłoszeniem aktów prawa miejscowego zostały te akty podpisane przez przewodniczącego Rady Powiatu i przewodniczącego Sejmiku wojewódzkiego. Ja już o tym problemie mówiłam na ostatnim wykładzie, wskazując że w przeciwieństwie do decyzji adm , które przecież co do wymogów formalnych muszą spełniać bardzo szczegółowo wymienione w art. 107 KPA, to akty pr. miejscowego takiej wyczerpującej regulacji nie zawierają. Czyli ustawy ustrojowe takiej podstawy nie stwarzają. Zajmijmy się ustawami materialnymi. Ustawy szczegółowe, które zawierają upoważnienia do wydawania aktów prawa miejscowego niekiedy wprowadzają szczegółowe wymogi proceduralne. Jako przykłady wskazać należy ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdzie w art. 14-27 wskazano w sposób szczegółowy nie tylko treść, jaka musi być zawarta w akcie zagospodarowana przestrzennego, ale również jak powirma wyglądać procedur a uchwałodawcza, a zatem wskazano kto, w jaki sposób opracowuje projekt danej uchwały, przepisy zawier ają obowiązek wyłożenia projektu do publicznego wglądu, przepisy te wymieniają wszystkie podmioty, które opiniują i uzgadniają projekt, a więc konserwator zabytków, (ja o tym później będę jeszcze mówiła). Tak samo przykładem jest ustawa o przeciwdziałaniu narkomani, w której przewidziano wymóg porozumienia się z ministrem właściwym do spraw zdrowia, rolnictwa, a więc projekty uchwal muszą być uzgodnione, co wynika z tych ustaw szczegółowych. I teraz procedura przygotowywania, opracowywania uchwał przewiduje zaopiniowarue, uzgodnienie, konsultację. TO są różne formy. Na czym polega zaopiniowanie. Polega na wyrażeniu przez podmiot opiniujący swego poglądu w kwestii zasadności i pr awidłowości zar ówno merytorycznych jak i formalnych, teclinicznycli, czy prawno-technicznych. bo to z punktu widzenia zasad techniki prawodawczej ta opinia