3
Proces normalizacji zwany często redukcją lub rozkładem ma na celu zaprojektowanie takiego układu informacji w tabelach (schematu bazy danych), aby w najmniej uciążliwy sposób można było przeprowadzać działania na danych. Pod pojęciem dogodności należy rozumieć przede wszystkim układ zapewniający spójność informacyjną, jednoznaczność, unikanie redundancji3 danych i łatwość dostępu z punktu widzenia aplikacji. Wbrew pozorom redukcja nie niesie ze sobą zmniejszenia liczby tabel, lecz wręcz przeciwnie, liczba ich wzrasta. Redukuje się natomiast ilość informacji, która w przypadku nie znormalizowanych obiektów powodowałaby powtarzanie tych samych danych opisowych, co czyniłoby proces selekcji i aktualizacji informacji niezwykle utrudnionym.
Normalizacją struktur danych zajmuje się projektant odpowiedzialny za postać ostateczną bazy. Cel, jaki powinien mu przyświecać w tym procesie, to przede wszystkim produkt finalny zaprojektowany zgodnie z wszelkimi arkanami sztuki. Doświadczony projektant układa format tabel intuicyjnie, nie sięgając w tym celu do żadnych naukowych źródeł. Aby jednak robić to poprawnie, trzeba nabyć wcześniej wprawy i zapoznać się z pewnymi przesłankami metodologicznymi decydującymi o sposobie przeprowadzania normalizacji, jak i celowości jej stosowania. Najłatwiej uczynić to na konkretnym przykładzie.
Przed przystąpieniem do projektowania struktury bazy danych należy znać założenia funkcjonalne i wiedzieć, jakiemu celowi baza danych będzie służyła. Podstawowe znaczenie ma charakterystyka obiektów opisywanych w bazie, jak też wzajemne zależności między nimi. Załóżmy, że należy zaprojektować bazę danych gromadzącą informacje o klientach pewnej hurtowni, która oferuje towary na sprzedaż. Na pierwszy rzut oka widać, źe mamy do czynienia w tym przypadku z dwoma rodzajami obiektów, którymi są klient i towar. Każdy z nich charakteryzowany jest przez pewne cechy (atrybuty), które powinny być pamiętane w bazie. Załóżmy, że klient opisywany jest przez symboliczny unikatowy kod oraz miasto będące jego siedzibą, natomiast towar przez kod towaru, klasę towaru, sposób dostawy i cenę jednostkową. Już na w*tępic widać, żc posłużyliśmy się pewnym uproszczeniem, gdyż zamiast opisowej na /wy towaru i klienta pojawił się od razu jego kod, co można przyjąć umownie jako ich nu/wy własne. Tak więc wyróżniliśmy obiekty oraz ich cechy charakterystyczne, co możemy zapisać umownie jako:
ViuimvUcjM jiwl (armuierri określającym nadmiarowe powielanie łych inmych informacji w lyiicmio komputerowym