0000001 49

164 nziaczaplawcłwurgń

leczenle opcrac^-Jne nourochlnogtcłno
	Fizjoterapia aozosrta

Ftdrtwatża funkcjcfólna wrznsnn

Flzłolorspta

prryWłVow-i

Ft^cłąraW przyttttowa chorych nieprzytomnych

Fblołorapta przyłóikowa chorych z ustępującymi cłjawaml nounScflteznytri

Ptontzacfa I unjehwrtonte

neurotofltsznyrft

Fbłcttfapła funkcjonalna późna

Rycina 13.3. Schemat postępowania usprawniaiąceoo po oporacjach neurochirurgie?^

Fizjoterapia v; neurochirurgii

~— -W

_Tr.jwaniu fizjoterapeutycznym należy traktować układ nerwowy raczej nic i dynamicznie, niż strukturalnie i statycznie. Ułatwia to wypracowanie j nctody usprawniania, w której nic obowiązuje prawo ..wszystko albo nic". «jzc3nej fizjoterapii chorych po leczeniu chirurgicznym zależą od ciężkości -> go, wyników leczenia operacyjnego oraz powrotu funkcji układu nmvo-jmują:

przcc wdziałanie groźnym powikłaniom ogólnoustrojowym, ogran czcnie powstania stereotypów ruchowych.

pobudzenie mechanizmów plastycznnśd w ośrodkowym układzie nerwowym.

• *■ zmniejszenie ryzyka występowania patologicznych wzorców ruchowych, przedłużającej <ię wiol kość i lub nadmiernej spastyczności.

—    zapobieganie wytworzeniu się tzw. zespołu nieużywania.

—    zapobieganie zaburzeniom ortostatycznym,

-*■ zwalczanie lęku i psychoterapia zaburzeń osobowości.

—    osiągrięcic jak najlepszej sprawności ruchowej, psychicznej i samodzielności w czynnościach dnia codziennego.

—    poprawa samopoczucia i nastroju pacjenta oraz jego rodziny.

Cek te można osiągnąć przez.:

-» odpowjednie ułożenie i częstą zmianę pozycji.

-* ćwk zenia oddechowe.

—    bierne tuchy kończyn.

-*• masażj

stopnujwą pionizację (zmiana pozycji w łóżku, siadanie, wstawanie, stanic, pierwsze próby chodzenia). y — ćwiczenia czynne kończyn, ćwiczenia funkcjonalne, terapię mowy,

-* terapię zaburzeń psychicznych (uwagi, emocji, funkcji poznawczych).

funkcjonał

zapobiega zachłystowemu zapaleniu płuc, zakrzcpicy żył głębokich oraz odleżynom.' Obawa przed wczesną pionizacją chorego jest nieuzasadniona, a rozpoczęcie nauki stoma i chodzenia po wielu tygodniach bez wyraźnych przeciwwskazań pogania ostatecznie wyniki usprawniania.

U wielu chorych przyjmowanych na oddział Intensywnej terapii t następstwie rozległego zabiegu chirurgicznego (zarówno nlnnowego, jak i ze wskazań nagłych) występuje stan nieprzytomności. Ocena ciężkości stanu chorego po operacji neurochirurgicznej prowadzona jest najczęściej przez zastosowanie skali śpiączki Glasgow (Glasgow Coma Scalę GCS). Umożliwia ona ocenę dynamiki powrotu lub utraty przytomności i pozwala ukierunkować intensywność postępowania usprawniającego.

J 13.2. Pozycje utożeniowe oraz terapia dłożeniowa

U chorych nieprzytomnych bezpieczną pozycją jest leżenie na boku. Z.nniejsza ono ryzyko niedrożności górnych dróg oddechowych wskutek zapadania się języka i ule-z przewodu pokarmowego. Dotyczy to chorych niezainttibowanych nna być zmieniana przynajmniej co godzinę.

Zmiana ułożenia chorego służy zmniejszeniu zagrożenia rozwinięcia się odleżyn.

wania treści

zapobieganiu

przykurczom mięśni i ograniczeń ruchomości w obrębie stawć .v. Nalc-