0000023(2) 2

mmzyterąp^

346    ____

Staw między paliczkowy kciuka

23. Zgięcie (Z,).

Pozycja wyjściowa - ręka stroną grzbietową leży na podłożu. Poleca się badanemu zgiąć maksymalnie kciuk w obu stawach: śródręczno-paliczkowym i międzypaliczkowym w płaszczyźnie czołowej - kciuk wsuwa się na powierzchnię dłoniową ręki. Ruch odbywa się z przywicdzeniem w stawie nad-garstkowo-śródręcznym. Oś kątomierza zgodnie z osią strzałkową stawu mię. dzypaliczkowego. Ramię nieruchome ułożone wzdłuż osi długiej paliczka bliższego kciuka, ruchome zgodnie z osią długą paliczka dalszego (patrz ryc. 337).

Szacunkowe normy zakresów ruchów:

(czynny)

I    przedział 18-40 lat

II    przedział 41-60 lat

III    przedział 61-85 lat

(bierny) 90°    -    95°

(85-90°)    -    90°

(75-80°)    -    80°

24. Wyprost (Wj).

Pozycja wyjściowa - ręka i przedramię stroną dłoniową leżą na podłożu. Oś obrotu kątomierza zgodnie z osią strzałkową stawu między paliczkowego. Ramię nieruchome kątomierza ułożone wzdłuż osi długiej paliczka bliższego, ramię ruchome zgodnie z osią długą paliczka dalszego. Jeżeli oba ramiona kątomierza tworzą linię prostą, to znaczy, że w ww. stawie wyprosi wynosi 0° i jest w normie. Taką sytuację napotkano podczas badań we wszystkich przedziałach wiekowych i w obu zakresach ruchu (patrz ryc. 337).

Szacunkowe normy zakresów ruchów:

(czynny) (bierny)

0° 0°

We wszystkich przedziałach wieku i w obu zakresach ruchów wartości rzeczywiste i szacunkowe są takie same.

Zapis systemem SFTR szacunkowych norm zakresów ruchów wyprostu i zgięcia w stawie międzypaliczkowym kciuka:

I	F	0-0-90	0-0-95
II	F	0-0-(85-90) -	0-0-90
III	F	0-0-(75-80) -	0-0-80

Wzór tabeli do dokumentacji zakresów ruchów w stawach kciuka z szacunkowymi normami I przedziału wieku 18-40 lat:

m

pl^onosnfca dla potrzeb kinezyterapii (część szczegółowa) Tattfla ’8

Dąy

Ruch

P

	0	P	Z	W	Z,	Wj_
—	85-90^-^	-30° /	55°	0°	90°	0°
	^"" 85-90°	/>O0°	^ 55-60°	0°	/-"95°	0°

25. Opozycja kciuka.

Ten ważny dla funkcji chwytnej ręki ruch jest niemożliwy do zbadania za pomocą kątomierza ze względu na dużą złożoność. Czynnościowo bada się go w ten sposób, że poleca się pacjentowi złączyć opuszkami pierwszy palec z piątym mniej więcej nad środkiem dłoniowej powierzchni ręki. Na tak wykonany nich składa się zgięcie V palca (w niewielkim zakresie we wszystkich stawach), zgięcie, przywiedzenie dłoniowe i rotacja kciuka. W przypadku niedoborów czynnościowych polegających na niemożności złączenia ww. palców mierzy się w określonej (indywidualnie) pozycji odległość, jaka dzieli obie opuszki i zapisuje w dokumentacji. Ewentualne zmniejszenie się tej odległości w kolejnych badaniach jest miarą postępów terapii (ryc. 338).

Duże znaczenie ruchomości kciuka dla funkcji ręki jest przyczyną szczególnego zainteresowania tą problematyką. W piśmiennictwie obcojęzycznym spotyka się podział ruchów kciuka na:

1.    przywiedzenie,

2.    wyprost.

3.    odprowadzenie,

4.    odwodzenie promieniowe (przejście od odwodzenia promieniowego do odwodzenia dłoniowego zwane jest obwodzeniem)

Ryc. 338. Pomiar za pomocą linijki ruchu opozycji kciuka w stosunku do pozostałych palców -zorientowany na III palec.