0000037(1) 2

:-4    a/\/ /)ji:kapi_ą

VIII. Zespół mięśniowy odwodzący kończynę górną w stawie ramien-nym w płaszczyźnie poprzecznej:

1. m. naramicnny - część grzebieniowa (ryc. I65c).

. m. obły mniejszy (ryc. 166c),

3.    m. podgrzcbicniowy (ryc. 166b),

4.    m. najszerszy grzbietu - w tym ruchu działa słabo (ryc. 169),

5.    m. trójgłowy ramienia - głowa długa - w tym ruchu działa słabo (ryc. 17la).

Test ruchu odwiedzenia kończyny górnej w stawie ramiennym w płaszczyźnie poprzecznej

3 Pozycja wyjściowa - leżenie przodem, kończyna górna testowana - odwiedziona w stawie ramiennym w bok, w płaszczyźnie czołowej do kąta 90°, przedramię -swobodnie zwieszone poza podłoże, staw łokciowy - zgięty do kąta prostego. ,

-    Stabilizacja obręczy kończyny górnej od tyłu. na łopatce, ale poniżej grzebienia tej kości tak, by nie uciskać części tylnej m. naramiennego (ryc. 229).

-    Ruch odwodzenia (wyprostu) w płaszczyźnie poprzecznej w stawie ramiennym. W stosunku do podłoża będzie to ruch uniesienia kończyny do góry. Podczas badania należy zwracać uwagę na to, czy ruch wykonywany jest dokładnie w żądanej płaszczyźnie, bowiem występuje często tendencja do jednoczesnego przywodzenia, czyli sprowadzania ramienia w dół do tułowia (ryc. 230).

Ryc. 229 Test ruchu odwodzenia kończyny górnej w stawie ramiennym w płaszczyźnie poprzecznej (horyzontalnej) w stopniu 3. Pozycja wyjściowa.

Ryc. 230. Stopień 3. Pozycja kończyny górnej P° wykonaniu ruchu.

_r, ,.„',)ś[\ku dla potrzeb kinezyterapii (część szczegółowa) piay" • -----

4^ Pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same jak w stopniu 3. Na tylna powierzchnię dalszej nasady ramienia, nad stawem łokciowym, ręka badającego należy przyłożyć opór mniejszy od maksymalnego, który pozwoli na w\ konanie ruchu w pełnym zakresie (ryc. 231).

5 - Wszystkie parametry badania takie same jak w stopniu 4, tylko wielkość oporu osiąga wartość maksymalną, możliwą do pokonania przy zachowaniu pełnego zakresu ruchu w' badanym stawie. Należy zaznaczyć, że wraz ze wzrostem oporu zwiększa się tendencja do wykonywania tego ruchu z komponentą przywiedzenia.

I J

- Pozycja wyjściowa - siad, tułów od tyłu przylega do oparcia krzesła, które nie pow inno sięgać powyżej grzebienia łopatki, badana kończyna - odwiedziona w stawie ramiennym do kąta 90° w płaszczyźnie czołowej, odciążona ręką badającego.

-Stabilizacja obręczy barkowej od góry, ręką badającego i częściowo przez przyleganie pleców do oparcia krzesła, na którym badany siedzi (ryc. 232).

-Ruch ku tyłowi w płaszczyźnie poprzecznej (równoległej do podłoża), w odciążeniu, w pełnym zakresie (ryc. 233).

1 - Pozycja wyjściowa - leżenie przodem, kończyna górna testowana - odwiedziona w stawie ramiennym w bok, w płaszczyźnie czołowej do kąta 90°.

fyc 231. Stopień 4 i 5. Prawidłowo przyłożony    Ryc. 232. Stopień 2. Pozycja wyjściowa. Prawidło-

°Pńr ręką badającego na dolną nasadę ramienia    wo odciążona kończyna badana górna za pomocą

lewej kończyny górnej.    ręki badającego.