Opisana przez nas metodyka obejmuje ocenę siły najważniejszych zespołów mięśniowych człowieka. Zestawienia pomiarów dynamometrycznych siły zamieszczono w tabeli 6, podając w niej jednocześnie jednostki miary i sytuacje, w których taki pomiar jest szczególnie zalecany.
3.3.1. Mięśnie tułowia
Prostowanie tułowia. Dynamometr jest umieszczony na wysokości barków. Pomiar odbywa się w pozycji stojącej przodem do belk: oporowej. Można również przeprowadzać pomiar w pozycji siedzącej (ryc. 23).
Transmisja siły przebiega przez górny pas, który jest połączony z dynamometrem. Bliższy koniec pasa przebiega przez barki. Dolny pas stabilizuje biodra.
Kyc. 22 i 23. Pomiar siły mięśni tułowia (prostowanie) w pozycji stojącej, na zdjęciu obok w pozycji siedzącej
Zginania tułowia. Dynamometr na wysokości barków. Pozycja stojąca tyłem do tablicy oporowej. Stabilizacja przebiega tak jak przy prostowaniu tułowia (ryc. 24) 1.
Ryc. 21 i 25. Pomiar siły mięśni tułowia (zginanie) w pozycji stojącej i siedzącej
71
Niektórzy autorzy zalecają przeprowadzanie tego typu pomiaru tylko gdy badany znajduje się w pozycji siedzącej, która eliminuje możliwość zniekształcania wyniku poprzez działanie mięśni nóg. W rehabilitacji stosujemy zarówno jedną, jak i drugą pozycję. Postępowanie takie warunkuje rodzaj kalectwa, np. usztywnienie stawów biodrowych (pozycja stojąca), paraplegia (z reguły pozycja siedząca) itp.