0000038

hydroksymelylowej lub metylowej i wody (przemiana glicyny w serynę — reakcja 6-22) oraz metylowej (metylacje azotu, np. w alkaloidach, cholinie). Ze względu na to rozróżnia się obecnie całą grupę tzw. enzymów pteroproteidowych, pełniących różnorodne funkcje w przemianie materii.

Biotyna — witamina H. Biotyna, czyli witamina H (bios II) jest znanym czynnikiem wzrostowym bakterii i drożdży. Jest ona spotykana w większości tkanek zwierzęcych w niewielkich ilościach, natomiast w roślinach obserwuje się znacznie większą jej zawartość. Jednakże do głównych źródeł tej witaminy należy ^liczyć drożdże i wątrobę. Na przykład orzeszki ziemne zawierają jej 34 ng/100 g, groch — 21 \ig, pszenica — 5,2 ug/100 g. Przypuszczalne dzienne zapotrzebowanie człowieka na biotynę wynosi ok. 100 pg, a przy spożywaniu znaczniejszej ilości surowych jaj zapotrzebowanie to wzrasta.

Cząsteczka biotyny składa się z mocznika skondensowanego z pierścieniem tiofanowym, który z kolei jest podstawiony w pozycji 2 resztą kwasu Walerianowego.

/C.v

HN3’^?VNH

hc—ch

XXXII

L-X^H    JP

H,C^ *C-CH_rCH₂-CH_rCH_rC -OH ^ biotyna

Biotyna występuje w komórce w znacznej części w formie związanej z białkiem enzymu, z którym współdziała przy użyciu wiązania pepty-dowego poprzez grupę e-aminową lizyny zawartej w tym białku. Awitaminoza spowodowana brakiem biotyny występuje u ludzi rzadko i objawia się zmianami w skórze, bólami mięśniowymi i osłabieniem. Znacznie częściej występują te objawy przy zbyt intensywnym karmieniu organizmu ludzkiego białkiem jaja kurzego, zawierającym czynnik białkowy zwany a w i d y n ą, który e,dznacza się znacznym powinowactwem do biotyny. Awidyna jest to zasadowe białko, które przez zdolność łączenia się z biotyna stanowi bardzo silny inhibitor reakcji, przebiegających z udziałem tej witaminy.

WP+C0,+ HN

0

k>

0

II

"0-C

HC—CH

I    I    P

H₂C    CH (CkjA— C —NH—En z

0

11

N NH

HC—CH ^+ADP^'^p’

0

H₂C CH(CH,)₄-C-NH-f/7Z

^Ns

[6-24]

biotyna-enzym

karbofoybiotyna-enzym

Biotyna pełni rolę koenzymu przenoszącego grupy karboksylowe i współdziała z enzymami karboksylującymi. Związana jest ona z kar-boksylazami tak silnie, że nie daje się od nich oddzielić przez dializę. Aktywną formą o charakterze koenzymu jest karboksybiotyna, która tworzy się z udziałem C0₂ i ATP w przemianie przedstawionej w reakcji 6-24.

139