0000048(1) 2

296 KINEZYTERAPIĄ

względu na małą masę przedramienia i ręki odstąpiono od zasady zgodnej pozy -cji wyjściowej z taką. która winna być zastosowana przy testowaniu jedno • imiennych ruchów w skali 3. W tej pozycji masa przedramienia (nicwielka_) wspomaga wykonanie ruchu.

Szacunkowe normy zakresów ruchów:

(czynny) (bierny)

I    przedział    18-40 lat    (80-85°)    -    90°

II    przedział    41-60 lat    80°    -    (85-90°)

III    przedział    61-85 lat    75°    -    85°

14. Nawracanie przedramienia (pronacja) (N).

Pozycja wyjściowa i stabilizacja - takie same jak przy badaniu odwracani przedramienia. Jedynie ramię nieruchome kątomierza skierowane jest w strornp przeciwną, tzn. do środka ciała (ryc. 268).

Szacunkowe normy zakresów ruchów:

I przedział	18-40 lat	(czynny) 90°
II przedział	41-60 lat	(85-90°)
III przedział	61-85 lat	85°

(bierny)

-    90°

-    90°

-    90°

Zapis systemem SFTR szacunkowych norm zakresów ruchów odwracJ i nawracania przedramienia:

I R (80-85)-0-90    -    90-0-90

II R 80-0-(85-90)    -    (85—90)-0-90

III R 75-0-85    -    85-0-90

Wzór tabeli do dokumentacji zakresów ruchów w stawach - łokciowym i promicniowo-łokciowym dalszym - z szacunkowymi normami I przedziału wieku 18—41 lat.

Tabela 16

[Dala
Ruch	Z	W	Od	N
P	150° 155°	0° 0°	80-85°^^-^ 90°	90° 90°
L
fi*

3.2.2.S. Test zespołów mięśniowych okolicy stawu łokciowego

XI. Zespół mięśniowy zginający kończynę górną w stawie łokciowym:

1.    m. dwugłowy ramienia (ryc. 257a i b),

2.    m. ramienny (ryc. 258),

3.    m. ramienno-promicniowy (ryc. 259a),

4.    m. nawrotny obły (ryc. 260a),

5.    m. zginacz promieniowy nadgarstka (ryc. 26la),

6.    m. dłoniowy długi (ryc. 259b),

7.    m. zginacz łokciowy nadgarstka (ryc. 26Ib),

8.    m. prostownik promieniowy długi nadgarstka (ryc. 262).

Test ruchu zgięcia kończyny górnej w stawie łokciowym

3 - Pozycja wyjściowa - siad, tułów plecami oparty np. o krzesło. Kończyna górna testowana swobodnie zwieszona tak, by oś długa ramienia była ustawiona równolegle do osi długiej ciała (ryc. 269).

-    Stabilizacja tylnej powierzchni ramienia ręką badającego ma zapewnić podczas całego badania takie ustawienie jak w pozycji wyjściowej.

-    Kuch zgięcia kończyny górnej w stawie łokciowym w płaszczyźnie strzałkowej, przy czym przedramię ustawione jest w pozycji pośredniej odnośnie do pronacji i supinacji. Kciuk „celuje” w sufit. Ruch w pełnym fizjologicznym zakresie (ryc. 270).

" Pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same jak w stopniu 3. Na dolną nasadę ramienia, bezpośrednio nad stawem promicniowo-nadgarstkowym, ^ręką badającego należy przyłożyć opór mniejszy od maksymalnego. Musi °n być tak dobrany, by umożliwić wykonanie testowanego ruchu w pełnym zakresie (ryc. 271).