0000081

Zespół

Hornera

naczynia kiwionośne gaiki ocznej, mięsień rozwieracz źrenicy (m. dilatator pupillae), mięsień tarczkowy górny, czyli Mullera (m. tarsalis superior), będący częścią gładkomięśniową mięśnia dźwiga cza powieki oraz mięsień oczodołowy Landstroma (m. orbitalis). Naszkicowane unerwienie wspólczulnc mięśni gładkich powieki górnej i oczodołu oraz mięśnia rozszerzającego źrenicę tłumaczy powstanie znamiennego zespołu, zwanego zespołem II ornera lub ('laude Bernarda-Homera. Zespół ten występuje na skutek uszkodzenia wymienionego ośrodka rzęsk owo-rdzeń i o-wego lub unerwienia wspólczulnego oczno-zrenicowego. Polega on na:

1 ) zwężeniu źrenicy (miosis spinalis!, 2) zwężeniu szpary powiekowej

Ryc. 38. Zespół Homera prawostronny.

(ptosis sympathica) oraz 3) zapadnięciu się gaiki ocznej (cnophthalrnusj, 4) niestałym— braku pocenia (anhidrosis) w obrębie połowy twarzy i karku po stronie chorej oraz rozszerzeniu naczyń na głowie i szyi (ryc. 38).

1. Zwężenie źrenicy (miosis spinalis) powstaje na skutek porażenia mięśnia rozszerzającego źrenice, przez co przew agę ma mięsień zwieracz źrenicy, unerwiony przez gałązki przy w spó łc z u łn e n. okoruchowego. Dlatego to w zespole Homera po pierwsze zwężona źrenica nie rozszerza się przy zaciemnianiu; po drugie nierówność źrenic występuje jaskrawiej w oświetleniu ciemniejszym, bowiem źrenica oka zdrowego rozszerza się, a nic rozszerza źrenica uka dotkniętego zespołem Homera; po trzecie po zakropieniu dr. oka rozczynu kokainy, która działa pobudzająco na układ w.spólczulnv. nic następuje rozszerzenie źrenicy. Są to cechy pozwalające zorientować się. czy nierówność źrenic powstała na skutek porażenia m. rozszerzającego źrenicę wspólczulnego), czy też mięśnia zwieracza źre-