0000095(3)

brzuszu (aura wegetacyjna); zawroty głowy, nudności, wymioty (aura błędnikowa) — oto różne postacie aury padaczkowej.

Zarówno zwiastuny, jak w szczególności aura są wynikiem podrażnienia pewnych stref korowych. Dlatego należy pamiętać o umiejscowieniu pól korowych, co ma znaczenie również w fenomenologii poszczególnych postaii napadów padaczkowych: pole ruchowe — zakręt ośrodkowy przedni (gyrths praecentralis); pole czuciowe —■ zakręt środkowi tylny (gyrus p&st centrala); w pobliżu linii środkowej (strzałkowej) — dodatkowe pole ruchowe; pole wzrokowe - płat potyliczni — pole 17 (area striata ; pole słuchowe — pierwszy zakręt skroniowy (gyrus temporalis superior) aż do zakrętu Heschla; pole czuciowe i ruchowe przewodu żołądkowo-jelitowego — wyspa (insula) (Penfield).

Uogólniony napad drgawkowy może być wynikiem wyładowania korowego, obejmującego całą korę oraz okolicę podkorową, lub też może być pochodzenia centrencefalicznego. Wyładowanie „wyższego pnia mózgowego" czyli „układu środkowo-mózgowogo" powoduje drgawki ogólne, utratę przytomności, krzyk, przygryzienie języka i nieraz brak kontroli nad zwieraczami. Jest to napad duży, nie różniący się od innych napadów dużych ani pod względem klinicznym, ani też pod względem elektroencefalograf iczm m. Symetria objawów w napadzie środkowo-mózgowym stanowi do pewnego stopnia różnicę od napadów pochodzenia korowego. Lcnnox uważa każdą napadową dysrytmię bioelektryczną jako padaczkę.

Stan padaczkowy (status epilepticusj. Zdarza się, iż napady drgawkowe następują jeden po drugim, lub po krótkiej przerwie, przy trwającej bez przerwy utracie świadomości. Na skutek ciągłego niedotlenienia mózgu dojść może do zejścia śmiertelnego.

W padaczce o nie ustalonej etiologii (tzw. samoistnej), o ile napady są częste, występuje zmiana osobowości; chorzy tacy są przylepni, pedantyczni, religijni, drażliwi, egocentryczni; nieraz wytwarza się otępienie padaczkowe. Po długotrwałej padaczce rozwinąć się może niekiedy zespół móżdżkowy na tle zaniku móżdżku H. Jacob, 1962) zwłaszcza u dzieci, co ujmuje się jako defekt kumulacyjny.

Mały napad padaczkowy (petit mai) występuje pod rozmaitymi postaciami. Różni się od napadów dużych tym, że nie ma zazwyczaj drgawek, natomiast zachodzi całkowita lub częściowa utrata przytomności absenre). Chory w tym czasie przerywa swą czynność, nic pada, stoi nieruchomo lub wykonywa szereg nieświadomych ruchów, jak mruganie pow iekami, zwrot głowy lub gałek ocznych, mchy kończynami górni mi itp., po czym odzyskuje świadomość i kontynuuje przerwaną czmność; nie zdaje sobie zupełnie sprawy z tego, iż miał napad. Napad taki trwa zazwyczaj kilka sekund. Jeśli napad nieco się przedłuża przerwana czynność nic zostaje wznowiona.

Napady małe występują najczęściej u dzieci, przeważnie u takich, które cierpią na napady duże, lub też niezależnie od nich. Powtarzają

391