względnie najmniejsze ciśnienie akustyczne p0 dające ledwie dostrzegalne wrażenie słuchowe. Próg słyszalności zależy od częstotliwości, dla tonu 1000 Hz wynosi (dla statysty-
W N
cznie średniego odbiorcy) /0 = 10-1- —-, lub p0 = 2 • 10-5 —- ,pn — amplituda ciśnie-
m2 m2
nia progowego. Zależność (statystycznie średniego) progu słyszalności od częstotliwości tonu przedstawia dolna krzywa na ryc. 11.7. Górna krzywa na ryc. 11.7 przedstawia
W
próg bólu dla różnych częstotliwości. Dla tonu 1000 Hz wynosi on lma% 1 —- oraz
m “
N
Pmaks = 2 • 101 — . Rozpiętość natężeń dźwięków percepowanych jako wrażenie słu-m2
chowe jest więc ogromna, wyraża się stosunkiem 1012 : 1, a dla ciśnień I06 : 1 Ogromna rozpiętość natężeń dźwięku, na jakie ucho reaguje, jak i pewne właściwości zmysłu słuchu, o których będzie mowa dalej, skłaniają do przyjęcia skali logarytmicznej dla porównywania natężeń dźwięku czy odpowiadających im ciśnień akustycznych. W tym celu wprowadza się pojęcie poziomu natężenia dźwięku lub poziomu ciśnień akustycznych.
Poziom natężenia dźwięku L definiuje się jako logarytm stosunku natężenia, dźwięku badanego / do natężenia odniesienia /0, czyli
L = lg — (w belach)
•o
lub
L=101g—— (w decybelach) 11.19
•*0
Za natężenie odniesienia przyjmuje się natężenie progowe tonu 1000 Hz, czyli , w
/0 = 10~12-. Poziom natężenia wyraża się w belach B, lub częściej w decybelach
m2
dB = 10-1 B. W ten sposób cała olbrzymia rozpiętość natężeń słyszalnych, wyrażająca się stosunkiem 1 : 1012 dla 1000 Hz sprowadza się do skali poziomów natężeń zawartych w granicach od 0 do 12 beli, względnie od 0 do 120 dB. Dla progu słyszalności jest bowiem: L = lg /„//„ = 0, a dla progu bólu: L = Ig 1012 /„//„ = 12.
Korzystając z zależności / ~p2m (wzór 11.17), można poziom natężenia dźwięku zastąpić poziomem ciśnień akustycznych, mianowicie:
L = lg — = 2 log — (w belach)
P o Po
L = 20 lg — (w decybelach) 11.20
Po
Skala logarytmiczna natężeń czy ciśnień akustycznych lepiej odpowiada właściwościom, zmysłu słuchu niż skala liniowa, jest bowiem w zgodzie z prawem Webora-Fechnera a prawo to w przybliżeniu stosuje się do słuchu, jak i do innych zmysłów. Można je sformułować następująco: najmniejszy zauważalny przyrost bodźca, czyli próg różnicy
209
14 — Podstawy biofizyki