020 2

r

Wiele z istniejących map jest sporządzanych na podstawie pomiarów hydrograficzno-topograficznych jeszcze z końca XIX wieku. O ile hydrograficzna i ogóinogeograficzna treść tych map jest stale uaktualniana, o tyle matematyczna podstawa pozostaje w wielu wypadkach niezmieniona. Ponadto mapy brytyjskie nie są oparte na elementach jednej elipsoidy ziemskiej (np. Walbecka, Everesta, Bessela, Clarke’a, Hayforda), nie jest wykorzystywany jednolity ani poziomy (np. WGS’84, WGS’72, European Datum 1950), ani pionowy (np. MSL, LAT, MLW, MLWS) układ odniesienia.

Od około 1800 do 1968 roku głębokości na mapach Admiralicji wyrażane były w sążniach (Fathoms) oraz dodatkowo w stopach (Feet), natomiast wysokości - wyłącznie w stopach. W roku 1968 rozpoczęto proces stopniowego przechodzenia na system metryczny, dostosowując w ten sposób swój standard do map większości krajów świata. Wymiana map jest jednak procesem długotrwałym. Przewiduje się, iż upłynie sporo czasu, zanim metr stanie się jedyną jednostką, wyrażającą na morskiej mapie głębokości oraz wysokości. Jeszcze przez wiele lat używane będą mapy z miarami angielskimi obok map z miarami metrycznymi. W 1988 roku, w dwadzieścia lat od rozpoczęcia tych zmian, około 54% stanu wszystkich map [32] wydawano już w systemie metrycznym.

Przechodzenie na system metryczny odbywa się stopniowo, partiami obejmującymi w całości kolejne wytypowane akweny. Jednocześnie jednak prawie wszystkie nowe mapy wydawane obecnie, również te spoza wybranych akwenów, są opracowywane już w systemie metrycznym (wyjątek stanowią mapy obszarów wokół Stanów Zjednoczonych, gdzie nadal używa się głównie map sążniowych).

Brytyjskie nawigacyjne mapy morskie (Admiralty Navigational Charts) zawierają obszerny, szczegółowy i wiarygodny materiał kartograficzny, przez co ułatwiają statkom prowadzenie nawigacji w skali globalnej.

Głównym przeznaczeniem brytyjskich map nawigacyjnych jest dostarczenie optymalnej ilości różnorodnych informacji koniecznych do prowadzenia statków na oceanach, morzach i wodach przybrzeżnych całego świata. Przed rozpoczęciem podróży służą one do planowania trasy przejścia statku morskiego. W czasie podróży statku mapa nawigacyjna jest informatorem o zadanych wartościach kursu, punktach zwrotu, służącym do identyfikowania pozycji własnej statku. Pozycja z obserwacji lub zliczenia przebytej drogi statku naniesiona na mapę stanowi podstawę w podejmowaniu decyzji nawigacyjnych.

Brytyjskie mapy nawigacyjne są podstawowym narzędziem pracy oficera wachtowego na polskim statku morskim, zachowując cechy zasadniczego źródła aktualnych i wiarygodnych informacji, niezbędnych w nawigacji morskiej. W istocie są czynnikiem najważniejszym i decydującym w całym procesie prowadzenia statku, na który składa się również umiejętność prawidłowego posługiwania się mapą.

3.2. OPIS MAPY

Szczegółowy opis konkretnej mapy powinien zawierać następujące elementy:

a)    numer mapy (Number ofthe Chart),

b)    tytuł (Title),

c)    datę wydruku (Datę of Printing),

d)    datę publikacji (Datę of Publication)

e)    datę ostatniej edycji (Datę oflast New Edition),

tj datę ostatniej wielkiej poprawki (Datę of last Large Correction), jeśli jest podawana - dotyczy to jedynie starych wydań map,

g) numer (lub datę) ostatniej poprawki (Number (or datę) oflast Smali Correction).

3.2.1. Tytuł mapy

Każda mapa nawigacyjna ma nagłówek, zwany również tytułem mapy (Title of Chart), który zawiera nazwę obszaru objętego daną mapą oraz liczne wyjaśnienia ułatwiające jej użytkowanie. Nagłówek map brytyjskich umieszczany jest w dowolnym, ale najbardziej nadającym się do tego miejscu mapy, tam, gdzie topografia na to pozwala.

20