025 4

25

Cele i kierunki leczenia niewydolności serca na tle dysfunkcji skurczowej

(inaczej: leki znajdujące zastosowanie w terapii niewydolności serca na tle dysfunkcji skurczowej)

I.    Poprawa czynności skurczowej mięśnia sercowego (zwiększenie sity skurczu mięśnia sercowego) stosowanie leków działających inotropowo dodatnio:

1)    Leki zwiększające wrażliwość białek kurczliwych na jony wapnia:

•    pimobendan - lek I rzutu w kategorii leków działających inotropowo dodatnio

2)    Glikozydy nasercowe (w praktyce stosowana jest tylko digoksyna):

•    lanatozyd C

•    digoksyna

•    acetylodigoksyna

•    metylodigoksyna

•    strofantyna G

3)    Leki hamujące czynność fosfodiestrazy III = inhibitory PDE III; w weterynarii zastosowanie

znajdują (choć bardzo rzadko) milrinon i amrinon.

a)    pochodne bipirydynowe

•    amrinon

•    milrinon

b)    pochodne imidazolowe

•    piroksymon

•    enoksymon

4)    Agoniści receptorów Bi-adrenergicznych ((3_radrenomimetyki):

•    dopamina

•    dobutamina

•    dopeksamina

II.    Zmniejszenie obciążenia mechanicznego serca oraz przeciwdziałanie obrzękom i gromadzeniu się płynów w jamach ciała (oraz tego leczenie) za pośrednictwem stosowania leków moczopędnych. Diuretyki stosuje się przede wszystkim po to, aby:

•    zmniejszyć wstępne obciążenie serca (jako wynik: zmniejszenia objętości krwi w wyniku nasilenia diurezy + działanie naczyniorozszerzające wobec żył <- dotyczy tylko diuretyków pętlowych).

•    powstrzymać/likwidować kardiogenny obrzęk płuc i gromadzenie się płynów w jamach ciała (w przypadku wodobrzusza i/lub obecności płynu w jamie opłucnowej należy go w pierwszej kolejności usunąć, gdyż ułatwi to zwierzęciu oddychanie)

Leki moczopędne znajdujące zastosowanie w terapii niewydolności serca u małych zwierząt:

1.    Diuretyki pętlowe a lekiem z wyboru jest:

•    furosemid

2.    Tiazydy:

•    hydrochlorotiazyd

W przypadku braku odpowiedzi na zastosowanie diuretyku pętlowego, zwykle włącza się dodatkowo lek moczopędny o innym punkcie uchwytu w nefronie (zaleca się tiazydy plus diuretyk oszczędzający potas; jedną z aprobowanych (do stosowania u psów) kombinacji jest: furosemid + hydrochlorotiazyd + spironolakton. Ze względu na różne punkty uchwytu w nefronie przy łącznym stosowaniu tiazydów i diuretyków pętlowych występuje synergizm hiperaddycyjny (patrz leki moczopędne).

Leki moczopędne stosowane bez kojarzenia z innymi lekami, nie wystarczają do utrzymania stabilności klinicznej u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca. Stan kliniczny wielu pacjentów ulega pogorszeniu podczas długotrwałej terapii tylko lekami moczopędnymi. Jest to wynik spowodowanej ciągłym wymuszaniem diurezy hipowolemii i aktywacji układu (RAA; renina-angiotensyna-aldosteron) -> na skutek zwiększonego wydalania moczu (zmniejszenie objętości krwi krążącej) dochodzi do reakcji kompensacyjnej w postaci aktywacji układu RAA, co prowadzi do

Farmakologia układu krążenia, oprać. Tomasz Maślanka, KFiT, WMW, UWM w Olsztynie