04010920

Kiedy się podniosła, wypluwając piasek i wytrząsając go z nosa i uszu, zamiast pałacu był dół, a przy piaskownicy stał wstrętny Duży Grzesiek ze swoją wstrętną procą i rechotał na cały głos, wywalając w jej stronę swój duży język.

„Krowa ma dłuzszy, a się nie chwali!” — chciała powiedzieć Julka, ale się rozmyśliła. Z Dużym Grześkiem nie było żartów, wiedzieli o tym wszyscy na podwórku. Więc zamknęła oczy, otworzyła usta i już miała rozpłakać się tak głośno, żeby usłyszeli ją: mama w domu, tata w pracy i nawet babcia w Krakowie, kiedy nagle usłyszała głośne „Łup!”, a potem „Ciach!”, a potem „Łubudu! O rany!” Zamknęła więc szybko usta, otworzyła oczy i zobaczyła, że po Grześku nie zostało nawet śladu, a przed piaskownicą na wspaniałym odrapanym rowerze siedzi Rudy Mikołaj i rękawem wspaniałej kurtki wyciera wspaniały podrapany nos.

— Jeśli cię kiedyś zaczepi - powiedział Mikołaj -to mnie zawołaj! Zrobię go na szaro w malinowe ciapki!