077 5

I r, I lontu ()clrł|łlw|

ni ni działania administracji publicznej. Adumm.ii.u |a i media l’imkcjonii|i| więc we wzajemnej zależności. Jedną z metod zapewnienia sobie „dobrej prasy" przez administrację jest prowadzenie działalności z dziedziny public rekuions Działania polegające na dostarczaniu dziennikarzom materiałów przygotown nycli przez komórki prasowe i PR gmin nazywa się często strategią „darmo wych mediów”. O jej skuteczności świadczą wyniki badań przeprowadzony, li w 1976 r. w Szlezwiku-Holsztynie, które wykazały, iż informacje kierowani do prasy, wychodzące z rządu krajowego, w większości zostały wykorzysl.nn przez trzy największe gazety regionu i wydrukowane w nie zmienionej forum . najczęściej bez komentarza lub tylko po dokonaniu skrótów i zmianie niektói v< li sformułowań (Baerns, 1981, s. 65). Badania te dowodzą, że znaczna część ciel tów pracy komórek PR władzy wykonawczej rzeczywiście przedostaje się do działów informacyjnych gazet. Z badań przeprowadzonych w Nadrenii Pul nocnej-Westfalii w 1978 r. wynika, że prawie 80% publikowanych informai |i o rządzie krajowym w tym landzie pochodziło z komórek prasowych i PR tego/ rządu, a tylko niewiele ponad 18% było wynikiem samodzielnej działalności, poszukiwań dziennikarzy. W ten sposób do prasy przenoszony jest obrn/ administracji publicznej stworzony przez nią samą dla celów informacji i pi o mocji. Ta silna zależność między codziennymi informacjami prasowymi a stan daryzowanymi źródłami informacji nie jest jednak znana publiczności, kiom traktuje te przekazy jak pochodzące od redakcji. O ile agencje prasowe wskn/n i i według badań B. Baerns jeszcze około 50% przypadków sięgnięcia po gotowe informacje pochodzące z administracji publicznej, o tyle w radiu liczba ta spadu już do 33%, w gazetach do 28%, a w audycjach telewizyjnych do 17%. Wyniki przeprowadzonych badań są jednoznaczne i wskazują, że wpływ gotowyi li materiałów informacyjnych na treść przekazów medialnych jest bardzo duży Dziennikarze rzadko korzystają z prawa do informacji, nie wyciągają wniosków z dostarczonych materiałów, a skupiają się na ich rozpowszechnieniu (Banie. 1981, s. 68-69).

Administracja publiczna wszystkich szczebli powinna współpracować z mc diami publicznymi i — jeśli to możliwe — z mediami prywatnymi na swym obszarze działania. Badania zachowań publiczności wykazują, że przeciętny odbiorca poszukuje w mediach informacji dotyczących swego regionu. Z logu powodu sięga po gazety lokalne i ogląda lokalne programy telewizyjne Zagadnienia związane z działaniami administracji publicznej powinny stanowię przedmiot zainteresowania mediów publicznych. Telewizja i radio publiczne w Polsce są narażone jednak na skutki rozgrywek politycznych, które powodują iż media te reprezentują raczej konkretne ugrupowania polityczne, a nie wypełniają ustawowego obowiązku przedstawiania różnych opcji polityczny* li Ze względu na to, iż większość obywateli czerpie swe informacje o otaczającym ich świecie z telewizji, medium to jest szczególnie pożądanym przekaźnikiem informacji pochodzących od administracji publicznej. Jego wykorzystanie nie zawsze jest jednak możliwe. Świadczą o tym trudności, jakie polski i/ąd sygnalizował w związku z propagowaniem idei reformy administracyjnej kiaju i zmniejszenia liczby województw z 49 do 12. Konflikty, jakie narosły wokół zmiany podziału administracyjnego kraju, tłumaczono brakiem szerszej inloi macji na temat tego, co oznacza reforma i jakie skutki ze sobą niesie. Ponieważ rząd był nieusatysfakcjonowany współpracą z telewizją publiczną w tej dziedzinie, zapowiedział więc złożenie skargi do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji na działalność TVP SA („Rzeczpospolita”, 28 IV 1998). Tłem lego kon lliktu była obsada personalna najważniejszych stanowisk w telewizji publieznei Prezesem TVP SA był polityk PSL, partii wchodzącej w skład opozycji wobec rządu AWS , promującego ideę reformy administracji, niezgodnej z koncepcjami PSL. Konflikty polityczne wokół funkcjonowania mediów publicznych uimel niły w tym przypadku wykorzystanie telewizji jako źródła informacji, ale także propagatora rządowej koncepcji reformy. W państwie o otwartym systemie m formacji zewnętrznej problemem staje się bowiem znalezienie najlepszego k.i nału przepływu informacji, której źródłem jest administracja publiczna. W d/ia łaniach administracji samorządowej w takich przypadkach pomocny si lobby ing¹. Obecnie alternatywnym kanałem przekazu stają się także nowe te linolc.gh a zwłaszcza Internet.

Wykorzystanie nowych technologii a komunikacja w administracji pubiicznej

W promowaniu idei rządowej koncepcji reformy administracyjni i ki.i|ii korzystano m.in. nowe możliwości, jakie daje Internet. 21 kwietni.i loo;; , powstała strona Departamentu Reform Ustrojowych Państwa, kiom pi « <I i,i wiała podstawowe założenia reformy i przystępnym językiem u/.e.adiiMla p i celowość. O uruchomieniu tej strony rząd informował w królkii li oplu-,/, m.u li w prasie.

Pojawienie się nowych technologii potencjalnie zmienia sp<>si>l> komun il . n p administracji publicznej z obywatelami. Pominę problem dostępno ,₍ i do ty. h technologii w Polsce, ich rozwój daje bowiem nadzieję, że liczba użytkowników Internetu w naszym kraju (ok. 1,2 min w 1998 r.) szybko będzie się zwięl -./.u Sieci komputerowe dają administracji nowy rodzaj dostępu do obywatela, mc zapośredniczony przez media. Dostawcy usług internetowych nic pełnią w tym przypadku roli filtra i kontrolera przekazów mających swe źródło w ad mim:.u a< p

1

Przez lobbying należy rozumieć jeden ze środków w procesie politycznym, sln/in v du wywierania wpływu na decyzję polityczną i na kształt ustaw lub rozporządzeń popi/r/ m /< i nictwo w procesie tworzenia, modyfikacji lub uchylania poszczególnych aktów pniwuyi li (szerzej: Sztuka lobbyingu.... 1995, s. 124). Problematyka lobbyingu nie /.osiala ./n/i | wv|n-niona, gdyż wykracza poza tematykę tego opracowania.