089(1)

089(1)



( 2’j/r)’(


wartości y ze wzoru na funkcję badaną, np. Teraz sporządzamy wykres funkcji (rys. 78).


6) I, IT. Funkcja y = x-j-2arc ctg x jest określona i ciągła na całej osi liczbowej.

III. Nie jest to funkcja parzysta ani nieparzysta, ani też okresowa.

V. a) Asymptot pionowych brak. b) Mamy


k .lim A = limfl+^5ct

^->4; CO X    \    X

oraz

bi — lim (y—kx) = lim 2arc ctgx = 2arc ctg(+oo) = 0

X —> -f* OC

b2 lim {y—kx) — lim 2arc ctgx = 2arc ctg(—oo) = 2n

A więc wykres funkcji ma dwie asymptoty ukośne: y = x i y = x-\-2n.

VI. Pochodna y — 1—    — ~x2 j \ istnieje wszędzie i jest równa

zeru, gdy x — ±1; są to punkty krytyczne. Badamy je, określając w nich

4 Y

znak drugiej pochodnej: /'=--(    y"(- 1) < 0 i y"(l) > 0. Zatem

x = — 1 jest punktem maksimum, a x — 1 — punktem minimum, przy czym ymax = y(~ 1) =    - -1 oraz >-mf„ = y(l) = —=4-1.

W przedziałach ( oo, — 1) i (l,4-oo), gdzie y' > 0, funkcja rośnie, a w przedziale (—1, 1), gdzie y' < 0, funkcja maleje.

VII.    Druga pochodna y" =    ;; istnieje wszędzie i równa się zeru

w punkcie x = 0. Określając znak y" na prawo i lewo od tego punktu, np. y"(—\) < 0 oraz /'(l) > 0> stwierdzamy, że dla jc = 0 wykres funkcji ma punkt przegięcia. Na lewo od tego punktu, w przedziale (—oo, 0), w którym y" < 0, wykres funkcji jest wypukły, a na prawo, w przedziale (0, +oo),

gdzie y" > 0, wykres jest wklęsły. Rzędna punktu przegięcia y(0) =    •

VIII.    Zgodnie z wynikami badania sporządzamy wykres funkcji (rys. 79).

7)* I, II. Funkcja y — \ex1| jest określona i ciągła na całej osi liczbowej.

III.    Nie jest to funkcja parzysta ani nieparzysta, ani też okresowa.

IV.    Funkcja jest wszędzie nieujemna; wykres jej przechodzi przez początek układu współrzędnych.

V.    a) Wykres funkcji nie ma asymptot pionowych.

b) Rozpatrujemy oddzielnie przypadek, gdy x -> +oo i gdy x -> — oo; mamy e* -*• +oo dla x -» +oo oraz ex 0 dla x -» —co. Gdy > 0, y — ex 1, skąd

v    ex — 1    ex

k = lim —= lim-= lim — = + oo

co oznacza, że w tym przypadku wykres funkcji nie ma asymptoty. Z kolei, gdy x < 0, y — 1—ex, czyli

k = lim — = lim-—— = 0

x—>— oo X    X

oraz

b = lim (y—kx) = lim(l — ex) = 1

X-*~ OO

181


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
i i Podstawiąjąc za AVa i AVb odpowiednie wartości ze wzoru (5.128) otrzymujemy wyrażenie na wartość
Tablica do MWD i MWM Tablica 10.10. Wartości współczynników A, B i C ze wzoru na błędy graniczne dop
obraz5 (48) Złożoność obliczeniowa - przykład rozw. III Można skorzystać ze wzoru na wartość sumy:
img103 103 wskazówka. Skorzystać ze wzoru (6.4) na stronie 69. 8.3.    Czy może się t
img106 zony jeszcze raz zróżniczkować względem zmiennej x< (Ui.4n). Wówczas, korzystając ze wzoru
strona (5) 17 +Gf. (3.1.3.3) Korzystam ze wzoru na maksymalną amplitudę wyjściową (3.1.3.4): U wvm
strona (291) perów nie wystarcza, by wprowadzić do organizmu złożone jony w dostatecznej ilości
Laboratorium Elektroniki cz I 2 200 Przy optymalnym, ze względu na zniekształcenia, doborze punktu
Nikom?4 5łodkie aniołkiPrzygotuj: ChojkaChoinka Choinkę skopiuj ze wzoru na zielony karton do majste
(18) Ze wzoru na entropię ciepło przemiany jest równe: s2 Qij = J T(S)dS s2 Si T k T
Rys. 16.3 Do tego samego wyniku można dojść, jeżeli skorzysta się ze wzoru na ugięcie f rozpatrywane
1 (423) 1.2. Błąd bezwzględny i względny. Wyniki pomiarów odbiegają od prawdziwej wartości ze względ

więcej podobnych podstron